"Een blamage voor de advocatuur", zegt de bekende advocaat in Humo. Opmerkelijk, omdat de realityreeks waarvan afgelopen maandag de laatste aflevering werd uitgezonden, juist geprezen wordt omdat ze alles zo sereen en objectief in beeld brengt.

Woestijnvis sloeg vijf maanden lang zijn tenten op in het Gentse gerechtsgebouw. Voor De rechtbank volgden ze er tientallen rechtszaken, van huurgeschillen over caféruzies tot verkeersovertredingen. Het doel: een ander, meer genuanceerd beeld van justitie brengen.

"Wat mij betreft, werd dat doel voorbijgeschoten. Het is een gemiste kans", zegt meester Van Steenbrugge als we hem bellen naar aanleiding van zijn eindejaarsvraagjes. "Dit tv-programma herleidt justitie tot Story- en Dag Allemaal-voorvalletjes. Vooral voor de advocatuur vind ik het een beschamend, niet-representatief meekijkspektakel. "Amai, dat gaat er precies nogal gezapig aan toe op de rechtbank, precies zoals op café", heb ik al gehoord. "Of: draai jij ook zo rond de pot in de rechtbank?" De ondraaglijke lichtheid stoot mij tegen de borst."

Kijkcijfers

"Dat advocaten diepgravend onderzoek verrichten of op kritische wijze slecht politieonderzoek aan de kaak stellen, komt niet aan bod", vindt Van Steenbrugge. "Dat tonen de programmamakers niet, want het zou zo eens te moeilijk of te ingewikkeld moeten zijn. Zaken met een breder maatschappelijk draagvlak kwamen niet aan bod. Het verbaast me trouwens dat de kijkcijfers zo goed zijn, want als je één aflevering hebt gezien, heb je ze allemaal gezien. De enige verdienste is dat het mooi in beeld wordt gebracht. Ik vraag mij trouwens af of al die beklaagden hun toestemmingen hebben gegeven om te filmen."

"Juist heel neutraal"

Inge Sierens, programmaproducer van De Rechtbank bij Woestijnvis, begrijpt de kritiek niet. "Wij hebben juist heel neutraal geregistreerd. Je kan reality-televisie niet serener doen dan zoals wij het aanpakten. In sommige pleidooien is geknipt omdat het wat langdradig werd, of om herhalingen eruit te halen. Maar alle zaken zijn voor uitzending aan de rechters voorgelegd om te checken of de rechtsgang goed is weergegeven." Sierens benadrukt dat ook alle beklaagden hun toestemming tot filmen hadden verleend. "We hebben ze zelfs een contract gegeven mét bedenktijd, om hun toestemming te hebben. En als ze achteraf toch begonnen twijfelen, hebben we het filmmateriaal niet gebruikt."

KRISTIN MATTHYSSEN