“Het is een groot centrum, maar tegelijk heel familiair. Je krijgt zo’n soort communegevoel", zegt de voorman van dierenvereniging GAIA over het revalidatiecentrum.

Vijf maanden geleden werd Vandenbosch tijdens een lezing voor studenten van de landbouwschool in Sint-Niklaas plots onwel. “Achteraf gezien waren er kleine signalen. Zo was ik kort tevoren ’s morgens wakker geworden met pijn onder mijn rechteroog en spastische trekjes onder mijn wenkbrauw. Tijdens die lezing brak het zweet mij uit. Ik probeerde me erdoor te lullen, maar zakte door mijn benen. Mijn mond hing scheef en ik sprak met een driedubbele tong. Ik voelde dat ik mijn linkerkant niet kon bewegen. Mijn grote geluk was dat het ziekenhuis van Sint-Niklaas letterlijk om de hoek lag. De hersenbloeding had een wonde van zeven centimeter tot in de diepere hersenkernen gemaakt.”

Tweede kans

Na een kort verblijf in het ziekenhuis van Sint-Niklaas verhuisde Vandenbosch naar het Jan Palfijnziekenhuis. "Op 13 mei ben ik naar De Mick in Brasschaat gebracht. Ik ben hier gebleven tot 26 juni, om nadien ambulant mijn revalidatie voort te zetten, tot diep in augustus.”

Dat hij zijn tweede kans met beide handen gaat grijpen, zegt Vandenbosch. “Ik was een boek aan het schrijven. Ik schrik er zelf van hoe gemakkelijk ik GAIA heb kunnen loslaten, waarschijnlijk omdat ik weet dat het in goede handen is. Pas na Nieuwjaar ga ik opnieuw aan het werk. Ik wandel nu 5 kilometer per dag met de bouvier van mijn nieuwe vriendin. Ik heb Merksem verlaten en ben bij haar in de bossen in het Leuvense gaan wonen. Gedaan met mij elke dag op te jagen in die Antwerpse files.”

KRISTIN MATTHYSSEN Foto W&F (Michel Vandenbosch in De Mick)