Volgens de wetsdokter duurde het toedienen van alle letsels minimaal een uur tot anderhalf uur, terwijl Essah volhoudt dat het in zijn ogen een half uur in beslag nam. De anale verwondingen zouden afkomstig zijn van een gewelddadige penetratie, maar ook hier bleef Essah volhouden dat het niet gewelddadig was. Er was nochtans een scheur in de endeldarm. “Maar wetenschappelijk vallen die zware letsels niet te rijmen met uw verklaringen”, zei voorzitter Thys.

Daarna haalde Essah met een gekarteld mes en schaar uit naar zijn slachtoffer. “Het lichaam vertoonde twintig snij- en steekletsels. Zes ervan gingen door de huid, het vet- en spierweefsel. Op twee plaatsen waren die verwondingen significant. De linkerlongkwab was geraakt met een klaplong tot gevolg, waardoor de ademhaling belemmerd was. De snij- en steekletsels konden geen acuut overlijden veroorzaken. Inzake stompe geweldpleging waren er drie gebroken ribben aan de rechterzijde van het lichaam”, zei Develter. Het slachtoffer had schaafwonden op knieën, die erop wezen dat Janssen mogelijk nog heeft gestrompeld of gekropen.

Essah heeft op zijn proces verklaard dat hij Janssen op het einde wurgde, vandaar het gebroken keelskelet. Er moet veel pletkracht gebruikt zijn, want de slokdarm was ombloed. De wurging heeft Janssen grotendeels bewust meegemaakt, met mogelijk een verminderd bewustzijn. Tijdens het oplopen van de verwondingen heeft het slachtoffer zich verplaatst van de slaapkamer via de trap naar de woonkamer op het gelijkvloers. Daar werd Janssen op zijn rug liggend als het ware opgebaard. Essah ontkende dat hij het bovenlichaam doelbewust had afgekuist.