Na vele jaren steenkolenwinning vielen 1987 de ophaalwielen van schachttorens van Eisden-Mijn definitief stil. In de tijd toen de mijnwerkers nog de eerste burgers van het land waren, was het groot feest op 4 december. Dan kregen de mijnwerkers een premie uitbetaald. In het Casino waren er dan feestelijke soupers en dansavonden. Alles verliep altijd volgens een welbepaalde hiërarchie, waarin iedereen zijn plaats moest kennen.
De harmonie Limburg Maas bracht die dag een serenade aan de kasteelvilla van monsieur Le Directeur. Vroeger kon het rond 4 december al ferm vriezen, na enkele jenevertjes waren er muzikanten die beweerden dat de pistons van hun koperinstrumenten dan bevroren.
De cafébazen van Eisden en omstreken sloegen rond die tijd extra drankvoorraad in, want de Heilige Barbara werd stevig gevierd, zij had immers de mijnwerkers weer een jaar beschermd tijdens hun gevaarlijk werk diep in de aarde.
Op het kerkplein van de Cité staat er nu een bronzen bas-reliëf van kunstenaar Oscar Bronckaers, waarop de namen van de verongelukte mijnwerkers van 1921 tot 1987 vermeld staan.
