In welke Limburgse ijsjeszaak eet je het lekkerste, vers gedraaide vanille-ijsje? Stem tot 11 juli via onze nieuwsapp en maak kans op één jaar lang gratis ijs! De vijf ijsjeszaken die de meeste stemmen van onze lezers verzamelen, krijgen midden juli een bezoekje van onze jury, met topchef Jo Grootaers van restaurant Altermezzo in Tongeren, Goesting-journalist Rudi Smeets en JOE-presentatrice Anke Buckinx. Zij proeven het ijs van de finalisten en hakken de knoop door.

OPROEP. Waar eet jij het lekkerste ijsje van Limburg? Stem hier.

“Een kolfje naar mijn hand, want ik ben een echte ijsfreak”, vertelt Buckinx. “Vanille-ijs zou ik als ontbijt kunnen eten, geen probleem. Ik kan minutenlang staan twijfelen voor de toonbank, om toch telkens weer voor vanille te kiezen. Geef me een vers gedraaide dame blanche met verse chocoladesaus - niet uit een potje - en ik ben dolgelukkig. Ik heb die liefde al doorgegeven aan mijn kinderen: zelfs Max, die nog maar twee is, is al verzot op vanille. Als ik hem van school ga halen, stoppen we op weg naar huis vaak om een ijsje in de stad.”

Hoe vaak eet je ijs?

“Ik zei onlangs nog op JOE dat ik twee dagen na mekaar ijs gegeten had en kreeg daarna meteen een bericht van dieetgoeroe Tim Torfs, met veel vraagtekens. (lacht) Maar ik vind: deze zomer moeten we onszelf wat meer gunnen, na alles wat we hebben meegemaakt. Daarom heb ik met mezelf afgesproken dat ik deze zomer een ijsje eet wanneer ik dat wil, het mag zelfs elke dag. Zoals ik net al zei gaan we vaak een ijsje eten als de kinderen van school komen. Dan denk ik: ‘Ze zijn precies wat moe. Kom, we gaan er wat suiker in kappen. (lacht) Met als gevolg dat we geen ijssalon meer kunnen passeren zonder dat de kinderen om een ijsje vragen.”

Je bent enkele weken geleden vier kilo kwijtgeraakt. Al die moeite voor niks.

(lacht) “Die kilo’s zijn er al lang weer bij, jong. En ik heb geen moeite moeten doen om ze kwijt te geraken, want dat kwam door die bewuste column van mij in het weekblad Billie. Je wil niet weten hoe ik daarvoor ben aangepakt. Het was vre-se-lijk! En het ergste van alles: ik had die hetze niet zien aankomen. De column was goed bedoeld, ik wilde gewoon zeggen dat we in deze rare tijden wat meer moeten relativeren en minder met het vingertje moeten wijzen. Want op een drammerige manier geraken we helemaal niet vooruit. Met empathie en humor volgens mij wél. Toen de column in Billie verscheen, kreeg ik alleen maar positieve reacties. Het werd pas venijnig toen ik ‘m deelde via Instagram: plots ging het als een lopend vuurtje, werden er bepaalde zinnen geïsoleerd zonder context… Voor alle duidelijkheid: de negatieve commentaren kwamen niet van mijn volgers, maar van mensen die mij niet per se kenden.”

“Ik heb het nooit laten onderzoeken, maar mijn huisarts is er zeker van dat ik ADD heb”

JOE-presentatrice Anke Buckinx

Heb je je dat aangetrokken?

“Ja natuurlijk! Want ik werd bedreigd, en beschuldigd van dingen die ik niet gedaan heb.”

Bekend zijn, kan tegenwoordig ernstige gevolgen hebben.

“Ja, ik heb de indruk dat ik voortdurend moet opletten met wat ik zeg. Ik heb de indruk dat iederéén voortdurend moet opletten met wat-ie zegt. Nochtans zit het niet in mijn natuur om te provoceren, dat weet iedereen die me goed kent of naar me luistert op de radio. Mijn heerlijke JOE-collega Sven Ornelis durft al eens een gewaagd standpunt in te nemen, maar hij kan best tegen een stootje. Ik wil vooral dat de mensen mij héél graag zien. (lacht) Zo’n mediastorm wens ik niémand toe. Ik heb toen bewust niet op al die commentaren gereageerd, omdat ik geen olie op het vuur wilde gooien. Ik wilde vooral dat die storm ging liggen. Maar ik heb er dus wel van afgezien: ik geraakte in een week tijd inderdaad vier kilo kwijt en sliep amper. Soit, uiteindelijk veel geleerd uit die situatie.”

Heeft het ook iets positiefs opgeleverd?

“Absoluut, de steunbetuigingen kwamen uit àlle hoeken. Van collega’s over concullega’s en politici tot psychologen. Zoveel mensen begrepen mijn statement exact. Uiteraard moét er gestreden worden voor gelijkheid, aanvaarding en respect. Alleen denk ik dat je een véél groter publiek bereikt wanneer je activisme voert op een iets luchtigere manier. Ik ga er écht vanuit dat de meeste mensen deugen. De gemiddelde mens is dik oké, staat open voor een gesprek en gunt ieder zijn of haar geluk. Humor speelt zo’n grote rol daarin. Samen lachen zorgt voor verbinding en evolutie volgt dan vanzelf. Met boos roepen kom je niet ver.”

(lees verder onder de foto)

Terug naar de ijsjes. IJs eten, betekent voor jou wellicht ook ontspanning.

“Vakantie, hé. Van zodra de zon schijnt, denk ik eraan. Dat hoort samen.”

Neem je voldoende ontspanning? Want, als we jouw columns lezen, lijkt het wat dat betreft wel een beetje dramatisch.

“No worries. Ik zeg altijd: ik ben stikkapot, maar zielsgelukkig. Ik doe mijn werk heel graag, wat niet wegneemt dat het heel druk is met twee jonge kinderen, verbouwingen en Tom en ik die allebei meer dan fulltime werken. Ik sta elke dag om drie uur ’s nachts op. Elke dag, behalve in de weekends: dan gaat de wekker om halfzeven. (denkt na) Eigenlijk heb ik nauwelijks een sociaal leven: alle vrijetijd die we hebben, gaat naar de kinderen. En ik lig meestal om negen uur ’s avonds in mijn bed, anders haal ik het einde van de week niet. Maar nogmaals: ik voel me daar gelukkig bij.”

Heb je nooit het gevoel dat jullie veel in te halen hebben?

“Nee, maar misschien komt dat nog. Alhoewel, ik vind dat ik een fantastisch leven heb, dus ik zou niet zo meteen weten wat er dan in te halen zou vallen. Ik ben de stem van Huizenjagers, ik werk voor de radio, ik schrijf mijn columns… Ik hoop dat zo lang mogelijk te blijven doen, want ik vind het allemaal even fijn. En het voordeel aan mijn agenda is dat ik vroeg thuis ben, zodat ik altijd aan de schoolpoort kan staan.”

Ben jij plichtbewust? Dat moet wel als je elke dag om drie uur opstaat en vervolgens van de ene dagtaak in de andere valt.

“Eigenlijk is het van moeten, want van nature ben ik een enorme chaoot. Ik ben heel snel afgeleid. In die mate dat ik denk dat ik ADD heb. Ik heb dat nooit laten onderzoeken, maar mijn huisarts is er zeker van. Medicatie neem ik niet: ik heb ermee leren leven.”

Wanneer speelt die ADD jou parten?

“Altijd, mijn hele leven al. Sven moet me regelmatig bij de les houden in de uitzending, dan kom ik helemaal uit de lucht gevallen. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit heb opgelet in de middelbare school. Ja, wel in de lessen Nederlands, omdat ik dat zo graag deed. En mijn studie journalistiek was gelukkig vooral gestoeld op praktijkvakken. Concentratieproblemen in combinatie met een slaaptekort is ook niet handig. Ik ben áltijd mijn sleutels kwijt, constant mijn gsm aan het zoeken en dingen aan het vergeten.” (lacht)

Je vertelde net dat Tom en jij weinig dingen samen doen. Bestaat de kans zo niet dat jullie uit mekaar groeien?

“Nee, we zijn nu zeventien jaar samen en zijn onderweg eens een jaartje uit mekaar geweest, maar dat gaat niet meer gebeuren. Mijn midlifecrisis begon vroeg en was ook gauw weer afgelopen. Mijn gezin is mijn alles, punt. En eerlijk waar: ik hou van structuur en voorspelbaarheid. Elke dag hetzelfde: ik kan er heel goed in gedijen.”

Jij vindt sleur een zegen?

“Eigenlijk wel. Ik weet graag waar ik aan toe ben. Van last minute wijzigingen krijg ik kortsluiting in mijn hoofd. Al moet ik wel toegeven dat we toe zijn aan vakantie. Dat merk ik aan het feit dat zowel Tom en ik humeuriger geworden zijn: er wordt thuis al eens vaker gesnauwd. En dan zegt Lou telkens met tranen in haar ogen: ‘Niet scheiden, hé.’ Ocharm, dan voel ik me zo schuldig.”

Om te kunnen scheiden moet je wel eerst getrouwd zijn. Wanneer gaat dat er eens van komen?

“We zijn verdorie al drie jaar verloofd. (lacht) Er is altijd iets tussengekomen: eerst de geboorte van Max, daarna corona en nu verbouwingen. We zullen nu maar wachten tot Max wat ouder is, er is ook helemaal geen haast bij. Ik ben gelukkig met hoe de dingen nu lopen. Ik doe mijn job zo graag dat ik niets anders nodig heb. Ik wil niet op wereldreis of op survivalweekend, om de simpele reden dat ik voldoende uitdaging vind in mijn job. Het enige waar ik me misschien zorgen om maak, is dat mijn job ooit ophoudt. Die dag zal natuurlijk ooit komen, maar liever niet te snel. Ik heb tijd nodig om een plan B te bedenken.”

De tips van Anke Buckinx

‘Workin’ Moms’ op Netflix: “Een komische serie met afleveringen van twintig minuten, perfect op mijn maat. Het gaat over ambitieuze mama’s die ook nog een gezin moeten runnen, en natuurlijk loopt er van alles mis. Superherkenbaar voor mij. Het nieuwe seizoen staat net online.”

Liz is More: “Auteur van de mooiste gedichtjes. Volg haar gerust op Instagram voor een dagelijkse glimlach of koop haar boekjes Een Handjevol Liefs, Een Handjevol Veerkracht en Een Handjevol Troost. Drie pareltjes die ik al dikwijls cadeau heb gedaan aan vriendinnen.”

De Alpacaboerderij: “Wandelen tussen alpaca’s in Bocholt, hen verwennen met koekjes, proberen een schattige selfie te scoren met zo’n snoezig beest... Jep, die boerderij is de ideale uitstap met kinderen. Ze kunnen daar zo goed spelen, en ouders kunnen goed aperitieven op het aanpalende terras. Ook belangrijk!” (lacht)

Route 38: “Haspengouw ontdekken in een authentieke Citroën 2PK: zalig om te doen mét en zonder kinderen. Onderweg stop je op de gezelligste plekjes en picknicken doe je uiteraard in het groen. De familieroute kan ik al aanbevelen. Maar je kan uit heel wat diverse themaroutes kiezen. Vooruit met de geit en reserveer je tickets!”

Chocolate Nation: “Oftewel: het chocolademuseum in Antwerpen. Fantastisch, was elk museum maar zo interactief. Ik had Lou meegenomen en, ook al is ze dan nog maar vijf, ze vond het heerlijk. Bovendien is de chocolade die je daar kan kopen de beste chocolade ter wereld.”