Aimé Anthuenis (77) valt met de deur in huis als hij Jan Ceulemans (64) begroet. “Weet jij dat ik in jouw debuutmatch bij Lierse jouw tegenstander was?” Ceulemans valt uit de lucht. “Een bekermatch tegen Eeklo was dat.”

LEES OOK. Druk van de fans én uit eigen spelersgroep, maar Clement blijft rustig: “Ik ben nog steeds een gelukkige coach”

“Jazeker”, antwoordt Anthuenis. “24 augustus 1974, in de Beker van België. Ik speelde bij Eeklo en we kregen 6-0 op ons doos. Ze hadden ons verwittigd voor die piepjonge sneltrein die er bij Lierse rondliep.” Ceulemans lacht. “Mijn debuut in de eerste ploeg. Drie keer gescoord.”

Ze zien er beiden supergoed uit – Ceulemans modieus stoppelbaardje, Anthuenis scherp en vol levenslust – maar werden beiden ook slachtoffer van corona. Terwijl het bij Ceulemans bij de symptomen van een verkoudheid bleef en tien dagen quarantaine, lag Anthuenis drie weken in coma en zes maanden in het ziekenhuis. “Ik ga er niet veel over zeggen, maar bergen respect voor het verplegend personeel. Zij hebben me erdoor gesleurd. Harde tijden”, aldus de immer optimistische en twintig kilo minder wegende Waaslander.

Wat was dat met Club Brugge, woensdag tegen Leipzig?

Ceulemans: “Ik heb het bij den time afgezet. 0-4. Ik kon het niet meer aanzien. Er was niets goed aan.”

Anthuenis: “Leipzig verraste me wel. Zoveel druk dat ze zetten. Als een speler van Club de bal had, waren ze er meteen bij. Vanaken heb je gewoon niet gezien. Ze wisten ook wel dat ze die geen ruimte mochten geven. Als je Club Brugge wil lamleggen, moet je Vanaken uit de wedstrijd houden. Het is bovendien altijd gevaarlijk als ze zeggen dat de tegenstander veel afwezigen heeft. Invallerskeeper, trainer er niet bij. Ja, het kan. Dan begint het al.”

Clement werd de kop van Jut omdat hij een verrassende opstelling tussen de lijnen stuurde.

Ceulemans: “Ja, die opstelling... Dienen Sowah opstellen. Dat is toch vreemd. Die jongen heeft nog geen enkele goede wedstrijd gespeeld. Pas op, dat kan gebeuren. Nieuwe omgeving, negen miljoen euro gekost,… Het kan dat hij wat tijd nodig heeft. Maar dan moet je hem niet opstellen. Zeker niet op die positie. Clement heeft twee keer gespeeld in een systeem en met spelers waar hij punten mee haalde tegen PSG en Leipzig. Toch veranderde hij dat. Blijft vreemd.”

LEES OOK. De woelige aanloop richting de blamage tegen Leipzig: hoe een twijfelende Philippe Clement zijn hele spelersgroep deed twijfelen

Anthuenis: “Jan, Clement had het natuurlijk anders in zijn hoofd zitten. Hij had gedacht op de helft van Leipzig te spelen en dan had Sowah wél iets kunnen doen. Nu moest hij altijd maar verdedigen en dat kan hij niet zo goed. Van der Brempt aan de overkant precies hetzelfde.”

Ceulemans: “Ik schrijf Sowah niet af. Hij kan er nog doorkomen. Maar nu was het geen cadeau.”

Maar waarom koos Clement voor die opstelling? Het was niet de eerste keer dat hij verraste, maar meestal draaide het goed uit. Wilde hij nu té speciaal doen?

Ceulemans: “Neen. Hij ging er gewoon van uit, wellicht na samenspraak met de staf en zijn spelers, dat dit het systeem was waarmee Leipzig te kloppen was.”

Anthuenis: “Ik heb Philippe gehad als speler bij Genk en de nationale ploeg. Hij wil niet speciaal zijn. Hij heeft dat besproken met de spelers. Maar het was té offensief. Foutje, kan gebeuren.”

Kan het dat hij door de bomen het bos niet meer zag? Veel druk, veel invloeden. Kan dat je overkomen als trainer?

Anthuenis: “Als trainer heb je inderdaad momenten dat je het niet meer ziet. Dat je hoofd zo vol zit. Dat heb ik ook gehad. Dan kunnen er rare dingen gebeuren. Een trainer zou soms eens de gelegenheid moeten hebben om afstand te nemen. Tijdens de wedstrijd met een time-out of zo. Het moeilijkste is om in woelige tijden rustig te analyseren. Ik zag hem praten met zijn assistent. Ik zag de wanhoop in zijn ogen.”

Ceulemans: “Kom, dat kan nu toch niet het geval geweest zijn? Zó erg was de situatie voor de match nu toch ook weer niet? In de competitie loopt het niet honderd procent, maar ze staan nog altijd tweede. Ze zitten nog in de beker en hadden vier punten in de Champions League. Waarom zou je dan door de bomen het bos niet meer zien?”

Anthuenis: “Tja, onderschat dat niet. Als ze geen kampioen worden, hebben ze gefaald. Het is dan logisch dat, als het in de competitie niet draait , je gaat twijfelen. Je hinkt op verschillende ideeën, dat is menselijk. Is mij ook overkomen. Maar je moet wel beslissen.”

Wat zeg je bij zo’n 0-4 tijdens de rust?

Anthuenis: “In de rust moet je vervangen, zo sober mogelijk. Geen zotte dingen doen. Hij heeft dat goed gedaan. Zulke matchen zijn een ramp voor een trainer. Want wat moet je zeggen? Je mag je zeker niet wegsteken. Recht blijven staan terwijl je liever wil gaan zitten. Ik heb ook momenten gehad dat ik liever onder mijn bank was gekropen, hoor. Clement heeft een sterke persoonlijkheid. Een slimme kerel ook. Hij leest natuurlijk ook de kranten, luistert naar analisten. Maar hij gaat niet bezwijken.”

Ceulemans: “Ik heb het ook eens meegemaakt met Westerlo op Lierse. 7-0. Op Lierse dan nog (Ceulemans speelde tot zijn 21ste bij zijn opleidingsclub Lierse, nvdr). Dan weet je het niet meer, hoor. Dan sta je daar te staan.“

Anthuenis: (denkt na) “Heb ik ooit zo’n wedstrijd gehad? Eens 1-4 tegen Leeds United. Maar dat was wel in de tweede ronde van de Champions League, hé mijnheer.”

Ceulemans (met pretoogjes): “Euh… heb je niet eens 5-0 verloren?”

Anthuenis: “Ach ja, tegen Westerlo met Anderlecht. Toen jij daar trainer was, haha. Maar Westerlo was toen sterk en wij vielen na tien minuten met tien. Ik zei tijdens de rust dat we verloren waren. Ik zei: ’geen kaarten pakken!’ Wel wat de kwade trainer uithangen. Je kent dat wel, je laten gelden, laten zien dat je boos bent. Maar niets meer.”

Ceulemans: “Het probleem was eigenlijk dat Club al vier punten had. Daardoor stond er enorm veel druk op de match. Met een punt tegen PSG en in Leipzig was iedereen tevreden geweest. Dan hadden ze moeten winnen tegen Leipzig. Was het niet gelukt: spijtig, maar goed gedaan. Nu heerste het gevoel dat een punt zeker haalbaar was. Dat is een heel andere ingesteldheid. Tegen een gehavende ploeg en iedereen dacht dat het binnen was. Vandaar die enorme teleurstelling.”

Hoe moet het nu verder?

Ceulemans: “Philippe moet nu niet afgemaakt worden. Hij heeft al vier jaar uitstekend gepresteerd. Top bij Waasland-Beveren, drie titels met Genk en Club Brugge. En belangrijk: altijd met goed voetbal. Nu is het eens wat minder, dat gebeurt.”

Anthuenis: “Hij moet Vormer opstellen. Hij moet naar Genk gaan met zijn routiniers. Mechele moet er ook in. Zekerheid, stabiliteit. Daar gaat het nu om.”

Ceulemans: “Mannekes als Lang en De Ketelaere zijn 19, 20 jaar. Die hebben wel eens een dip. Dat is logisch.”

Anthuenis: “Ja, maar waar zijn hun vervangers? Waar zijn de spelers die deze zomer werden gekocht? Nsoki… komaan zeg. Dat ligt niet aan de trainer, hoor.”