Vorig jaar zaten we met z’n allen ook in de coronamiserie en besloot Lut Maris van de Mijlpaal mensen een hart onder de riem te steken met een expo vol humor. Dit jaar kon ze alleen maar vaststellen dat er opnieuw een injectie positiviteit nodig was. Nu zegt ze het met bloemen. “Ik hoorde eens rond bij een heleboel kunstenaars voor een expo rond bloemen en tegen het einde van de dag was de lijst al klaar. Voor mij een teken dat mensen nood hebben aan iets wat hen weer even vitaminen bezorgt in donkere dagen.”

Het resultaat Winterblomme - naar het gedicht van Guido Gezelle - is een tentoonstelling die sober aanvoelt (vooral met veel werk op canvassen wat de nodige ruimte creëert) maar tegelijkertijd ook kleurig en divers. Het oog valt al snel op een doek van Maryam Najd, die minutieus een boeket schildert met onder anderen klaprozen en korenbloemen. Klaus Verscheure laat zijn bloemen druipen op doek terwijl Cindy Wright inzoomt op verwelkende amaryllissen in een dynamische draaikolk vol kleur. Er hangen ook doeken van Hasselaar Stefan Peters, meteen herkenbaar dankzij zijn typische en elke keer weer overtuigende beeldtaal.

Grillige organische vormen van Nick Ervinck mochten niet ontbreken. Ze zijn present in tekeningen, prints en sculpturen. Nog zo’n vaste stamgast in de Mijlpaal is de inmiddels 100-jarige (op 26 december was hij jarig) Octave Landuyt. Present met een schilderij in zijn typisch warme, haast lichtgevende rood, maar ook met kostbare juwelen. In dezelfde ruimte laat Frits Jeuris gedroogde berenklauwstengels dansen vanuit een houten doosje.

Ja, het doet deugd om dit te zien. Als we volgend jaar van corona zouden verlost zijn, mag de Mijlpaal wat ons betreft zelfs een uiterst deprimerende expo samenstellen. cru