“De lege plekken in onze klas kunnen we niet wegcijferen. Maar laten we daar niet te lang bij stilstaan en geleidelijk aan overgaan tot de leerstof waarmee we twee weken geleden gestopt zijn. Dus neem nu allemaal jullie handboek.” Veertien dagen na de rampzalige brand in het zwaar getroffen internaat declameert een leraar deze hallucinante zinnen in de klas waar liefst elf lege banken geteld worden. De scène wordt vereeuwigd door een ploeg van de toenmalige BRT, die een reportage maakt over de heropstart van de lessen. “Wat die man zegt, is kort samengevat hoe het toen was”, vertelt Halenaar Patrick Declerck in deel 2 van onze podcast ‘Inferno in het Internaat’.

BELUISTER DEEL 1. De internaatsbrand van Berkenbos: “De deur ging op slot en leraars moesten kinderlijkjes tellen”

“Heel de brand hebben ze proberen collectief te doen vergeten”

Patrick Declerck, overlevende

Patrick was dertien ten tijde van de brand en sliep in de zaal waar 23 kinderen de dood vonden. “Het gaat zeker niet alleen om die leraar, het was de algemene mentaliteit van toen: we gaan verder en we gaan er vooral niet over praten. Ik heb er wél over gepraat, tot grote ergernis van de paters. Heel de brand hebben ze proberen collectief te doen vergeten. Er zijn wel 23 kinderen overleden, hè. Maar daar mocht niet over gepraat worden.”

“Klok kan niet teruggedraaid worden”

Daniël Moermans was in 1974 leraar Nederlands en klastitularis in het eerste jaar van het Heilig-Hartcollege, vandaag het Sint-Franciscuscollege. Ook hij herinnert zich nog haarscherp hoe het er destijds aan toeging.

“Het is zo jammer dat we er niet met de leerlingen over gepraat hebben”

Daniël Moermans, oud-leraar

“We gingen met een klein hartje naar de lessen, want de leerkrachten van het eerste en tweede jaar hadden bijna overal wel iemand die ze zouden missen. Maar hoe vreselijk dat ook klinkt: we moesten door met het leven van de kinderen die er nog waren. Het enige jammere, vind ik, is dat we daar niet over gepraat hebben. Maar de klok kan niet teruggedraaid worden.”