Omdat het onderzoek van de Zwitserse autoriteiten in de weken en maanden na de busramp geen duidelijke oorzaak kan aantonen, gaan sommige ouders zelf op zoek naar antwoorden. En dan wordt er plots een theorie gelanceerd die niemand voor mogelijk had gehouden, vertelt crisispsycholoog Erik de Soir in de podcast. “De hypothese van een aantal ouders was dat het zou gaan om een zelfdoding. Dat vermoeden werd nog eens versterkt na een reconstructie van het ongeval. Toen is er een soort conspiracysfeer ontstaan, en in plaats van verbinding te creëren tussen getroffenen met het verlies van hun kind, werden er kliekjes gevormd.”

BELUISTER OOK DEEL 1. Tien jaar na de busramp van Sierre: “Alle ouders die geen goed nieuws kregen: sorry”

BELUISTER OOK DEEL 3. “Afscheid in schoonheid, ondanks alle lelijkheid die we moesten verdragen”

“Gebrekkig onderzoek”

“Het was zowel voor de rechtstreeks getroffenen als voor mijzelf dermate nieuw en ondenkbaar dat een man met een bus kinderen in een soort van suïcidale roes tegen een wand zou rijden. Maar dat er geen onderzoeksdaden geweest zijn om dit uit te sluiten; ik denk dat dat een gemiste kans is. Als er geen technisch falen is; als er geen klapband is; als er niet kan vastgesteld worden of de chauffeur een beroerte kreeg, waardoor die bijvoorbeeld bewusteloos gevallen is of een hartinfarct gekregen heeft; als dat allemaal uitgesloten wordt, dan wordt het immers heel smal met betrekking tot eventuele andere oorzaken. Maar jammer genoeg gaan we nooit weten wat er gebeurd is. Wie kan het ons vertellen?”

LEES OOK. Janne en Yoëlle overleefden busramp Sierre: “We praten alleen nog maar over de leuke dingen van die skivakantie”