Jos Dewit schreef de laatste jaren vooral thrillers, maar met Blinde Hyena heeft hij weer een literaire roman gemaakt. We volgen Med, een jongeman die bij zijn geboorte te vondeling wordt gelegd bij de plaatselijke moskee. Omstandigheden zorgen ervoor dat hij moet vluchten. We volgen zijn dwaaltocht langs vluchtelingenkampen en een kustlijn in de nabije toekomst. Waar vakantieresorts al overspoeld worden door de stijgende zeespiegel en extreemrechtse milities jacht maken op alles wat in hun ogen vreemd is. Toch vindt Med in die omstandigheden vriendschap en respect, maar er loert gevaar om de hoek: gaan zijn gedachten richting extremisme of niet?

Identiteit

Jos Dewit is vertrouwd met de problematiek van vluchtelingen. “Ik heb vóór mijn pensioen jarenlang lesgegeven aan anderstaligen”, zegt Dewit (67). “Veelal jongeren uit asielcentra die Nederlands wilden leren. In die klassen heb ik veel verhalen gehoord.”

Het leverde inspiratie op voor Blinde Hyena, maar het schrijven was een lijdensweg zegt hij. “Ik heb er jaren over gedaan, met heel wat tussenpozen en met welgekomen advies van auteur Stefan Brijs.”

Een wijzend moraliserend vingertje is Blinde Hyena niet. “Ik neem nergens een standpunt in,” zegt Dewit. “Maar de keuze van het onderwerp is wel ergens een statement. Identiteit is vandaag de dag erg belangrijk. Het probleem van Med is dat hij geen identiteit heeft. Hij is geen ‘typische’ vluchteling. Hij weet niet waar hij vandaan komt, en hij weet niet waar hij naar toe gaat. Het zijn de mensen rond hem en de situaties waarin hij terechtkomt, die zijn weg bepalen.”

Wir schaffen das

Het onderwerp is sowieso al jaren actueel, en nu met de oorlog in Oekraïne opnieuw heel erg zichtbaar. “Je ziet nu hoe de vluchtelingen uit Oekraïne heel warm worden onthaald. Alsof iedereen, zoals Angela Merkel destijds, nu samen zegt: Wir schaffen das. Dat geeft me hoop. Misschien kan dit leiden tot een beter asielbeleid, maar misschien ben ik té optimistisch. Ik hoorde Staatssecretaris voor Asiel & Migratie Sammy Mahdi laatst zeggen dat je meer doet voor je buren dan voor mensen twee straten verderop. Dat vond ik een vreemde uitspraak: we zijn toch allemaal mensen? In mijn boek maak ik bewust geen onderscheid tussen puur goed en puur slecht. Iedereen, waar hij of zij ook vandaan komt, draagt zowel goede als slechte eigenschappen in zich.”