“Ik ben geen kandidaat-voorzitter. Dat heb ik dit weekend definitief beslist. Ondanks de aanmoedigingen en de twijfel de afgelopen dagen, is dat de beste beslissing. Niet elke mogelijkheid is een kans”, zo laat Groen-Kamerlid Kristof Calvo deze middag weten op zijn sociale media. De gewezen fractieleider, die na de regeringsvorming in 2020 zwaar ontgoocheld was dat voor hem geen ministerspost was weggelegd, mengde zich na anderhalf jaar radiostilte de afgelopen weken opnieuw in de debatten.

“Het kriebelt weer”, liet hij optekenen, al werden hem intern weinig kansen toegedicht om ook effectief verkozen te worden tot partijvoorzitter. Calvo had ook liever gezien dat zijn fractieleider Wouter De Vriendt zich kandidaat had gesteld, die hij dan volop zou steunen. Maar De Vriendt haakte vorig weekend al af.

Calvo noemt het in zijn mededeling “soms frustrerend” dat hij met zijn geschrijf en gewroet in de Kamercommissie Grondwet de particratie niet gesloopt krijgt. “Maar nu zelf partijvoorzitter worden, is ook niet de oplossing. Integendeel. Als voorzitter wordt de partij immers onvermijdelijk een doel op zich, eerder dan een middel. Dat is niet hoe ik de komende tijd aan politiek wil doen.”

Calvo denkt dat hij als mens gelukkiger zal worden in een andere rol. “Al sinds de Zwarte Zondag van 2019 heb ik een duidelijke keuze gemaakt: minder bezig zijn met de kleine verschillen en meer met de grote vraagstukken. Meer volksvertegenwoordiger zijn: minder vooringenomenheid, meer vrijheid, meer nieuwsgierigheid.”

Net als Vlaams fractieleider Björn Rzoska, die vorige week afhaakte, zegt Calvo “dat relevante stemmen in mijn partij interne rust nu prioritair vinden”. Calvo deelt die analyse niet, “maar ik wens ze wel te respecteren”.