Het woord ‘jonge’ is belangrijk, want Kiss ‘n’ Ride at Bruno’s Service Station speelt zich af op de laatste dag van de laatste zomervakantie van de middelbare schooltijd. Een groep jeugdvrienden komt nog één keer samen in de stad waar ze opgroeiden. Daarna volgen studies of werk. Een scharniermoment in het leven, het begin van een nieuwe start. Wie blijft? Wie gaat weg?

“Het stuk is gebaseerd op van die typische Amerikaanse high school movies, met jongeren die elkaar ontmoeten aan een drive-in, een hamburgertent of tankstation. Er zijn auto’s, er is een carhop - een serveerster op rolschaatsen, in ons geval een step - en er zijn de typetjes: het knappe meisje, de stoere jongen, de knullige kid die er graag bij wil horen, de leider van de plaatselijke jongerenbende... Allemaal hebben ze een soort American Dream, maar zoals we allemaal weten staan er tussen daad en droom wetten en obstakels. Die zorgen ervoor dat de dingen niet altijd gaan zoals we willen, maar dromen kunnen we nog altijd”, zegt Christophe Aussems die samen met Stijn Devillé en Sara Vertongen het stuk regisseert.

Beach Boys

“Het is een luchtig stuk en de periode is niet exact bepaald, maar er zijn tal van verwijzingen naar de jaren 50 en 60. In de muziek bijvoorbeeld, met rock-’n-roll en bands als The Beach Boys. Kiss ‘n’ Ride gaat niet specifiek over Genk en de problemen die de stad heeft, maar er zitten wel veel verwijzingen in naar Genk. Toen de stad groeide, was dat op Amerikaanse leest: een autostad met plaats voor auto’s. Grote parkings, brede lanen, de shopping...”

Specifieke locatie: Bruno’s Service Station Genk Noord. We volgen een stukje repetitie. De acteurs bestrijken het hele terrein: aan de pompen, aan de winkel, voor de carwash, op het beton vlak voor de tribune... Een koptelefoon helpt de afstanden te overbruggen: de stemmen en de muziek zuigen de toeschouwer in de taferelen voor zijn neus. Toch: die énorme drukte! Vrachtwagens die aan komen rijden, druppels van de carwash die overwaaien, een kraan achter de tribune die schroot vermaalt, en natuurlijk: mensen. Die komen tanken, eten, even rusten, een sigaretje roken. Het tankstation staat bekend als een drukbezochte ontmoetingsplek en blijft open terwijl de acteurs spelen.

Spannend

“We spelen ‘s avonds, dus dan is het iets minder druk, al zullen we toch moeten improviseren als iemand ons aanspreekt”, zegt Stan Martens, de 23-jarige acteur uit Bokrijk die in de rol kruipt van de ietwat klungelige 17-jarige Stanny en door Aussems ‘het best bewaarde geheim van Limburg’ wordt genoemd. Naast Het nieuwstedelijk heeft hij opdrachten voor Toneelhuis en FroeFroe én zijn eigen muziekband CasseCouilles. “’s Avonds licht het station op. Dat gaat sfeer geven, en als mensen de tribune zien en onze microfoons, zullen ze sneller zien dat het theater is. Maar het wordt spannend.”

Rashif el Kaoui (33) uit Tessenderlo (zie ook: een Jihad van liefde) is scherp gekleed bezig een multi persoonlijkheidsstoornis te kweken. “Ik speel allerlei rollen door elkaar”, zegt hij. “Ik ben de stem van Wolfman Jack, de dj die de muziek draait op het radiostation en telefoongesprekken voert met de personages in de voorstelling. Maar ik ben ook Meneer De Vos, oppasser op school, en een lid van jongerenbende Pharao’s. Ik zoek nu voor elk personage het juiste accent”, waarna hij een erg grappige en vet Limburgse overslag in de stem laat horen als hij meneer De Vos doet. “Ik kan me moeilijk afsluiten van lawaai, dus je begrijpt dat dit een uitdaging is”, zegt hij. “Maar het is ook zo mooi: dit tankstation is als een tableau vivant waar je in stapt.”

Van 19 tot en met 28 mei, Bruno Service Station, Hermeslaan 60 Genk (www.nieuwstedelijk.be)