Doshi wie? De kans is niet onbestaande dat de potentiële bezoeker van de expo zich die vraagt stelt. Daarom vooraf dit: Doshi Balkrishna won in 2018 The Pritzker Architecture Prize – zeg maar de Nobelprijs voor architectuur – en de retrospectieve rond zijn oeuvre was eerder te zien in München, Sjanghai, Wenen en Chicago.

“Mooi rijtje om tussen te staan. Genk is misschien de laatste stad waar Architecture for the People passeert”, zegt Louise Osieka, directeur-intendant van C-mine. “Deze tentoonstelling past naadloos in ons DNA van grote expo’s, zoals die van Charles en Ray Eames, Tim Burton, Tim Walker en Victor Papanek. Bovendien ligt de link met Genk voor de hand. Doshi ontwikkelde een eigen filosofie over wonen in wijken rond fabrieken. Hoe kan architectuur sociale grenzen overwinnen? In de jaren vijftig en zestig was het niet evident om die vraag te stellen en al helemaal niet in een immens land met een kastesysteem. Ook in Genk moet er nagedacht worden over nieuwe woonwijken.”

De inhoudelijk sterke en visueel erg aantrekkelijke expo bestaat uit vier delen: bouwprojecten voor het onderwijs, leefbare steden, institutionele gebouwen en architectuur als motor voor sociale verandering,

Brandwonden

“Als kind uit een kroostrijke Hindoefamilie weet Doshi hoe belangrijk woonkwaliteit is”, benadrukt Louise Osieka. “Hij is geen starchitect, die alleen voor de rijken ontwerpt. Hij wil dat ook het armste deel van de bevolking een goede woning heeft. Opmerkelijk in zijn denken is de rol van de trappenhal als ontmoetingsplaats en zijn aandacht voor licht. Als achtjarige verbrandde hij een been zo heftig, dat het bijna moest geamputeerd worden. Hij lag acht maanden in bed, waardoor de wisselende lichtinval in zijn slaapkamer zijn enige verstrooiing was. Zijn aandacht voor helderheid is daar het blijvende gevolg van.”

‘Architecture for the People’, Doshi Balkrishna – C-mine t/m 6/11, di-zo 10 tot 18 uur