De goesting spatte eraf voor de start bij Jules Hesters. De neoprof van Sport Vlaanderen-Baloise wou laten zien dat hij progressie had gemaakt en dat moest zich vertalen met een medaille. “De afvalling is mijn discipline, ik sta niet voor niks op nummer één op de wereldranking. Ik ben blij dat het gelukt is. Ik had er enorm zin in zag dan nog Lotte Kopecky goud winnen. Als je meteen daarna mag aantreden, krijg je vleugels. Ik wou mij laten zien op het hoogste niveau. Een medaille halen op zo’n evenement, daar leeft een topsporter voor.”

De race verliep perfect voor een supergeconcentreerde Hesters. “Ik bleef uit de gevarenzone, als moest ik af en toe mijn boxing skills bovenhalen. Gelukkig kon ik rechtblijven, maar dat kost krachten. Toen Elia Viviani in de finale doortrok, liepen de benen vol. Maar ik had mijn sprint daarvoor al gereden door Yoeri Havik te kloppen. Dan was ik zeker van brons. De Nederlander probeerde nog te duwen, maar ik zette mijn schouder en hield hem op afstand. Ja, in de afvalling is het vaak op het randje. Ik had dan ook een weddenschap lopen met Robbe Ghys: zou ik mijn sleutelbeen breken of niet? Wel, ik heb de weddenschap gewonnen en heb nog een medaille gepakt ook. Ik ben content.”

Dat wordt feesten in het hotel, want zijn EK zit erop. “Ik zal misschien een glaasje wijn drinken, want bier lust ik niet. Ik eet graag frieten, maar dat zal voor in België zijn. Want hier trekken die op niet veel heb ik al gezien.”

Voorbeeld Viviani

Wat Elia Viviani deed was wel straf. De Italiaan werd in de namiddag zevende in de wegrit en pakte ’s avonds goud op de piste. “De wegrit was niet voorzien maar ik moest de geblesseerde Nizzolo vervangen. Als wereldkampioen moest ik gewoon de afvalling rijden.”

Viviani is een voorbeeld voor Hesters. “Ongelooflijk, wat een renner. Het is een eer om naast hem op het podium te staan. Hij is olympisch en wereldkampioen. En won ritten in de Tour. Nimmer twee Theo Reinhardt werd met Roger Kluge wereldkampioen ploegkoers. Deze mannen zijn nog iets te sterk voor mij maar in de toekomst hoop ik hen toch te kloppen. Ik ben nog jong.”

Hesters is een kind van het Kuipje, miste sinds zijn negende geen enkele editie van de Zesdaagse van Gent. Logisch als je op 1 kilometer van de piste woont. Hij heeft ook in de ploegkoers ambities maar is realistisch. “De Olympische Spelen van Parijs? Dromen mag. Maar we hebben een heel sterke lichting en momenteel hebben Robbe Ghys en Fabio Van Den Bossche terecht een stapje voor. Ik wil mij blijven verder ontwikkelen, ook op de weg. Door piste en weg te combineren zal ik sterker worden.”