Die druilerige zondag is het carnaval in Voeren, en dat wordt – zoals de traditie het wil – stevig gevierd. In feestzaal Drapeau Belge zet de plaatselijke band de eerste tonen in van het jaarlijkse bal; even verderop staat een groep mensen te wachten op een lijnbus vol dorpelingen die een dagje uit hebben beleefd in de nabijgelegen stad Visé. Ook Manuella ‘Manu’ Lognoul, op dat moment 3 jaar, staat aan de bushalte te wachten op haar moeder Jeanne en haar 11-jarige zus Marie-Roos. “Het was al zes uur ’s avonds, en die bus kwam maar niet”, vertelt Manu. “Een kwartier later passeerde een groepje fietsers. Zij vertelden dat de bus een ongeluk had gehad, maar niemand durfde zeggen waar, wat en hoe…”

Levend verbrand

Terwijl in Voeren het carnavalsbal van start gaat, voltrekt zich enkele kilometers verderop, in buurdorp Warsage, een drama van ongekende omvang. De bus uit Visé, die met bijna vijftig passagiers veel te zwaar geladen is, en die bovendien veel te snel over het beregende wegdek raast, smakt tegen een boom. Door de klap scheurt de benzinetank open, en in een mum van tijd staat de bus in lichterlaaie. Tientallen passagiers zitten gevangen, en worden levend verbrand. Terwijl de vlammen om zich heen grijpen, kan Jeanne – de moeder van Manu Lognoul – haar dochtertje Marie-Roos nog net door een stukgeslagen raam doorgeven. “In het ziekenhuis vroeg Marie-Rooske de hele tijd naar haar mama, maar niemand durfde te vertellen dat ze al overleden was”, zegt Manu. “Marie-Roos was zó zwaar verbrand. De volgende ochtend is zij dan ook gestorven.”

“Zoveel families betrokken”

De Voerense gemeenschap is in shock. Alleen al in ’s-Gravenvoeren zijn elf slachtoffers te betreuren, volgens verslagen van die tijd ‘meer dan tijdens de twee Wereldoorlogen samen’. Ook in Moelingen vallen verschillende doden. En toch verdwijnt de ramp in de 75 jaar die volgen langzaamaan tussen de plooien van de geschiedenis.

Hilde Theunissen, de dochter van Manu Lognoul, wist als kind bijvoorbeeld wel dat haar grootmoeder en haar tante waren omgekomen in een ongeval, maar dat de ramp zó een omvang had, kwam ze pas te weten toen iemand een bericht over het ongeluk postte op de Facebookgroep ‘Het Geheugen van Voeren’. “Daar zijn toen zóveel reacties op gekomen waardoor ik pas écht besefte hoeveel families hierbij betrokken waren. Ik ben ook actief in de gidsenvereniging van Voeren, en een van de kandidaat-gidsen had het tijdens haar proefwandeling over het kerkhof: ‘Achteraan liggen elf graven op een rij, van mensen die gestorven zijn in het busongeluk van 1948’, schreef die vrouw in haar voorbereiding. Daar was ik door gepakt: ‘tiens, er zijn mensen die dat nog weten?’ Want zelf wist ik dat niet...”

Beluister nu gratis het eerste deel van ‘De Vergeten Busramp van Voeren’: scan de QR-code, surf naar hbvl.be/podcast, of gebruik je favoriete streamingplatform.

Reacties zijn welkom via podcast@hetbelangvanlimburg.be.