Er was in het Etihad Stadium een minuut stilte voorzien als eerbetoon aan Queen Elizabeth II, maar Manchester City bleef veel langer stil.

Clubs als Borussia Dortmund hebben een meerkoppige wedstrijdscoutingcel en die brak zich de voorbije dagen het hoofd over hoe Manchester City te neutraliseren en het in de schaarse momenten van balbezit pijn te doen. Dat eerste lukte (te) goed en dat leverde een slaapverwekkende eerste helft op. City was aan de bal, maar Dortmund plooide gegroepeerd terug en ving de troepen van Pep Guardiola -die zijn 150ste Champions League-wedstrijd leidde- perfect op. City was te slordig en te traag om de gele muur te doen wankelen. Veel gevaar was er in de eerste helft niet, al vermelden we -uit chauvinisme- een voorzet van Thomas Meunier na twintig minuten, Modeste verslikte zich erin.

Na 51 minuten counterde Dortmund plots scherp, maar Reus plaatste de bal naast. Nog was het niet genoeg om de thuisploeg wakker te schudden en vier minuten later mocht Guardiola aan zijn kale knikker krabben toen Bellingham na een hoekschop de 0-1 tegen de netten joeg.

Meteen greep Guardiola in met een drievoudige wissel: het bewijs dat ook hij zich ergerde aan wat hij zag. Alvarez, Bernardo Silva en Foden kwamen in de plaats van Mahrez, Gündogan en Grealisch, die laatste was de rechtstreekse tegenstander van Meunier.

Manchester City had iets meer ondernemingszin, maar Dortmund -met centrale verdeigers Süle en Hummels voorop- bleef knap verdedigen. Na 80 minuten wist Stones toch gelijk te maken op aangeven van Kevin De Bruyne -wie anders?

En vier minuten later was daar een ander onvermijdelijk genie. Op voorzet buitenkant voet van Cancelo schoot Haaland uit de startblokken en zweefde met een soort karatetrap de 2-1 tegen de netten.

Kijk en geniet: