Het was dagenlang speculeren hoe Hoefkens zijn puzzel zou leggen: Onyedika, Sylla, Odoi, Mata en Balanta waren er namelijk niet bij. Zijn oplossing werd een driemansverdediging met Boyata, Mechele en Meijer, met Buchanan en Sobol als wingbacks. Nielsen schoof een rijtje terug en verving Onyedika, terwijl Sowah de hoogste centrale middenvelder werd. Jutgla en Lang vormden het aanvallend duo, maar zij moesten wat geduld oefenen voor ze een bal zagen. Het was Leverkusen dat snel initiatief nam. Ze konden ook niet anders in een sfeervolle BayArena: de Duitsers hadden nog uitzicht op de Europa League, maar dan mochten ze niét verliezen van Club.

Match ontploft net voor rust

Een blitzkrieg van de thuisploeg kregen we evenwel niet. Noem het eerder steriele druk. Maar ook Club creëerde aanvankelijk weinig tijdens een opbouwend eerste halfuur. Tekenend: de eerste corner viel zowat halfweg de eerste helft, en tot dan waren de twee doelmannen nog helemaal werkloos gebleven. Ondertussen had Club de bal wel opgeëist, met enkele stilstaande fases rond de zestien als resultaat.

Maar een échte kans? Daarop was het wachten tot minuut 33. Diaby werd na en snelle aanval vrijgespeeld in de zestien, Mignolet moest zijn schot uit de verste hoek zweven. Een eerste waarschuwing dat je die snelle wingers van de Duitsers geen meter ruimte mocht geven. Want ook Hudson-Odoi had na een dribbel in de zestien al eens voor problemen gezorgd. Het had wat geduurd, maar de wedstrijd brak dan toch open. Club antwoordde via Sowah. Na goed storen mocht de Ghanees afdrukken aan de rand van de zestien: Hradecky verwerkte met de nodige moeite. Op slag van rust trapte Frimpong nog een opgelegde kans in het zijnet.

Geen doelpunten aan de rust. En vooral Club had die nodig: door de voorsprong van Porto moest het zelf winnen om groepswinnaar te worden. Hoefkens knoopte dat zijn jongens stevig in de oren, en blauw-zwart begon de tweede helft bijna met een voorsprong. Een lage voorzet van Sobol werd vanuit een scherpe hoek tegen de lat getrapt. De rebound van Sobol zoefde naast.

De intenties waren meteen duidelijk: een draw was dinsdagavond niet genoeg. Maar ook Leverkusen wou niet speculeren op een draw met de Europa League in het achterhoofd. Plots had Club een wereldsave van Mignolet nodig op een kopbal van Schick. De kaarsjes die ze tijdens deze campagne voor hun doelman mogen branden, zijn ondertussen niet meer bij te houden.

Zenuwslopend 

Een vliegende start van deel twee kreeg geen vervolg: beide ploegen zochten plots naar hun adem. Het tempo zakte zienderogen en ook Club kreeg moeite om nog voor dreiging te zorgen. Skov Olsen was ondertussen ingevallen voor Lang, en bij Leverkusen kwamen Amiri en Adli voor flanken Diaby en Hudson-Odoi. Tien minuten voor tijd gooide Hoefkens nog Larin in de strijd om nog wat te forceren voor het vijandige doel.

Een zenuwslopend einde werd het. Niet door een stortvloed aan kansen, wél om het feit dat groepswinst steeds verder weg leek voor de Belgische landskampioen. Al nam het daar uiteindelijk zelf vrede mee, getuige het feit dat er in de slotfase geen haast mee gemoeid was. De groepsfase afsluiten met een clean sheet en amper één verliesmatch: wie zou daar bij aanvang 1 niet voor getekend hebben?

Leverkusen dwong door de nederlaag van Atlético uiteindelijk nog een vervolg in de Europa League af, terwijl Club als tweede in de poule naar de 1/8ste finales trekt. Volgende week maandag komt sowieso een absolute klepper uit de trommel. Pas woensdagavond weten we definitief wie Club allemaal kan loten. Dat wordt sowieso een andere groepswinnaar. Bayern, Manchester City, Real Madrid, PSG en consoorten: het vervolg wordt aartsmoeilijk.