“Bij het kiezen van ons repertoire komen tal van stukken voorbij, maar je laat ze liggen omdat het momentum niet is aangebroken om ze te spelen”, legt toneelspeelster- en maakster Sara De Bosschere uit. Met de jongste ontwikkelingen dachten De Roovers dat ze Curse of the starving class van Sam Shepard nog eens moesten lezen. “Snel bleek hoeveel resonantie er is tussen het stuk en hetgeen ons vandaag allemaal overkomt. In alle aspecten. De angst voor wat de toekomst brengen zal, de angst om het weinige dat we hebben te verliezen. De eenzaamheid, de families die uit elkaar vallen en het verlangen om een beter leven te vinden. De gelijkenissen zijn frappant. Een vriend die in Frankrijk woont, vertelde dat er landbouwzones worden opgekocht en dat daar geen traditionele boeren meer actief zijn, maar dat het werk wordt gedaan door mensen die niemand kent en die in containers wonen. Het was alsof hij letterlijk uit het toneelstuk citeerde. Heel wonderlijk hoe actueel het is.”

(lees verder onder de Instagram-post)

Bitterzoete satire

In het oorspronkelijke stuk van Shepard komen negen personages aan bod. “Bij ons blijven er vier over, de leden van de familie waarover het gaat: vader en moeder, dochter en zoon”, verduidelijkt De Bosschere. “Ook de couleur locale hebben we afgeschraapt. Shepard beschrijft graag het landelijke Amerika. We hebben het huis in het weidse landschap van het origineel behouden, maar de typisch Amerikaanse indicaties weggelaten. Die hebben we wel niet vervangen door Vlaamse verwijzingen. We hebben een soort universele omgeving gecreëerd. Sam Shepard geeft personages soms lange reflectieve monologen. Als een voice-over in de cinema.”

Dat filmische karakter kleuren De Roovers met live muziek van Elko Blijweert en Bjorn Eriksson. “Noem het maar een soundtrack. Tijdens de lockdown maakte Bjorn een filmpje van zijn gezin – toevallig ook vader, moeder, dochter en zoon – in een landelijke omgeving. Daar heeft hij muziek opgezet en dat was een belangrijke inspiratiebron voor ons.”

(lees verder onder de Instagram-post)

“Het is een bitterzoete satire, geen somberheid troef. De crisis wordt naar een intiem niveau gebracht. Maar de auteur heeft liefde voor alle personages, niemand wordt met de vinger gewezen voor het feit dat de dingen fout gaan. Daardoor biedt het stuk ook troost.”

Over waarom bezoekers moeten komen kijken, moet De Bosschere niet lang nadenken. “Ik zal het in trefwoorden zeggen. Prachtige tekst, ongelofelijk actueel, poëtische beelden en meeslepende muziek. O ja, natuurlijk ook geweldige acteerprestaties.” (lacht hard)

Vloek!, De Roovers, op 18/11 De Adelberg Lommel, op 23/11 cc Maasmechelen, op 16/1 De Bogaard Sint-Truiden, op 25/1 C-mine Genk, op 26/1 Muze Heusden-Zolder en op 2/1 De Kimpel Bilzen. Info: www.deroovers.be