In 1929 schreef de Duitse schrijver Erich Maria Remarque Im Westen nichts Neues (All Quiet on the Western Front), een onthutsend verslag over jonge Duitsers die opgezweept door hun nationalistische leraars naar het front in Vlaanderen trekken om te ontdekken dat de hel op aarde bestaat. Het was een van meest compromisloze aanklachten tegen de (eerste) wereldoorlog en werd door de nazi’s uitgespuwd en publiekelijk verbrand. Het boek kreeg ook veel aandacht, omdat Hollywood het al in 1930 had verfilmd en bekroond met twee Oscars. In 1979 volgde er een tweede versie, een vreselijke televisiefilm waarin het leek alsof de soldaten in een vakantiekamp zaten.

Dat is wel anders in de allereerste Duitse filmversie door Edward Berger (regisseur van de series Patrick Melrose en Your Honor). Berger volgt in de eerste helft van de film vooral het boek en dat op een anekdotische manier. In het tweede deel plaatst hij de helletocht van zijn fictieve antiheld Paul Bäumer tegen de achtergrond van de historische wapenstilstandsonderhandelingen tussen Matthias Erzberger (Daniel Brühl), de latere Duitse minister van Financiën, en de Franse maarschalk Foch.

Het eerste deel bevat zowat alle ingrediënten van een klassieke oorlogsfilm, maar in dat tweede, veel meer gebalde deel weet Berger je pas echt mee te slepen met behoorlijk spectaculaire Saving Private Ryan-achtige scènes. Daarna volgt er ook een krankzinnige finale, geïnspireerd door Paths of Glory van Stanley Kubrick, waarin een Duitse generaal nog vlug een laatste overwinning wil boeken voor de wapens zwijgen. Berger slaagt er nog beter dan de andere filmversies van het boek in om de waanzin van de Grote Oorlog en eender welke oorlog te benadrukken en dat maakt zijn film brandend actueel. (cc)

‘All Quiet on the Western Front’ speelt op Netflix