De zin om podia op te zoeken, ontbreekt hem voortaan. Platen wil Boudewijn de Groot op zijn 78, grijs en wijs, wel nog maken. De jeugdige geldingsdrang van zijn sixties- en seventieswerk heeft op ‘s mans veertiende album Windveren plaatsgemaakt voor overwegend weemoedige mijmeringen. Op deze opvolger van Even weg uit 2018 komt De Groot af en toe zowaar ook nog maatschappijkritisch uit de hoek. Zo schetst hij in de opener Aarde een grimmig toekomstbeeld. Die sombere teneur kleurt tevens Lente en Wilde ganzen.

Dat de eindigheid van het leven geregeld in de fris klinkende liedjes sluipt, hoeft niet te verwonderen, nu Boudewijn de Groot rondom hem almaar generatiegenoten ziet wegvallen. Wijlen Lennaert Nijgh, vaste tekstschrijver van weleer, gedenkt hij met diens teruggevonden tekst Als je stil bent. Zieke collega-vriend George Kooymans heeft Hoe meer ik dichterbij kom op muziek gezet. In Sheherazade mag kleindochter Aysha alias Meis meezingen. Verwacht op Windveren geen nieuwe klassiekers van het kaliber Verdronken vlinder of Welterusten mijnheer de president aan te treffen, wel aangenaam vakwerk waarmee dit monument van de Nederlandstalige popmuziek geregeld ontroert.(gj)

‘Windveren’, Boudewijn de Groot, nu te beluisteren