Onze Belgische Noordzee herbergt het grootste natuurgebied van ons land en een grote biodiversiteit aan dier- en plantensoorten. Het is volgens de minister dan ook essentieel dat ze duurzaam worden beheerd en beschermd. De huidige wet dateert al van januari 1999 en werd door de jaren heen zeven keer gewijzigd. Maar een nieuwe juridische context en nieuwe maatschappelijke ontwikkelingen, zoals rond hernieuwbare energie, maken een andere aanpak nodig.

De nieuw wettekst moet zorgen voor een betere afstemming met federale wetgeving, een correcte omzetting van internationale en Europese regelgeving, rationalisering van het vergunningenbeleid, versterking van het Natura 2000-beleid en efficiëntere handhaving. Zo bouwt de wet garanties in dat voor nieuwe activiteiten de impact op het mariene milieu wordt onderzocht en, waar nodig, een milieuvergunning wordt afgeleverd. Ook zal voor zandwinning zowel een concessie als een milieuvergunning vereist zijn.

Ook worden de bepalingen rond aansprakelijkheid bij milieuvervuiling versterkt. Zo zal de vervuiler niet alleen opdraaien voor de schade en het herstel ervan, maar ook de kosten dragen die gemaakt moeten worden voor de voorkoming of inperking van de schade. Voorts wordt voorzien dat 30 procent van de opgelegde boetes naar het Fonds Leefmilieu gaat. Met dat fonds wordt materiaal aangekocht dat op zee kan ingezet worden om vervuiling te bestrijden. Daarnaast kunnen ook maatregelen gefinancierd worden die bijdragen tot actief natuurherstel, zoals het herstel van grindbedden of oesterbanken.

Werk stopt niet

Met de tekst wordt nog maar een eerste, weliswaar belangrijke, stap gezet. “Het werk stopt echter niet”, aldus Van Quickenborne. De vorige wet telt immers liefst 44 uitvoeringsbesluiten, die nog tegen het licht worden gehouden en geactualiseerd. “Het is mijn bedoeling om dit moderniseringsproces nog deze legislatuur af te ronden, zodat België opnieuw beschikt over een modern wettelijk kader dat het mariene milieu de bescherming kan geven die het verdient.”