Sleutelmoment: Een klasseflits van Weston McKennie, Sergino Dest en Christian Pulisic - drie van de meest getalenteerde spelers bij de VS - zorgde voor het enige doelpunt van de wedstrijd.

Man van de match: Christian Pulisic zorgde voor het enige doelpunt van de wedstrijd en was de beste man. De aanvaller van Chelsea moest aan de rust wel naar de kant met een blessure na een botsing met doelman Alireza Beiranvand bij het doelpunt.

Hem gaan we ook onthouden: Milad Mohammadi (ex-AA Gent) zag zijn WK abrupt ten einde komen. Hij moest vlak voor de rust geblesseerd naar de kant.

Een wedstrijd tussen de Verenigde Staten en Iran is op politiek vlak wellicht het meest beladen duel ter wereld, maar daar was op het veld alvast niets van te merken. De focus lag op voetbal, beide landen konden zich nog kwalificeren voor de 1/8ste finales.

Kleine verrassing in de opstelling van Iran: Alireza Beiranvand stond terug in doel. De Iraanse nummer één liep vorige maandag tegen Engeland vroeg in de wedstrijd een gebroken neus en een hersenschudding op, maar was nu dus alweer fit genoeg om te spelen.

De voormalige doelman van Antwerp had meteen redelijk wat werk. De Verenigde Staten maakten net als in de voorbije twee wedstrijden een goeie indruk, maar nu moest er wel gewonnen worden. Alleen drie punten volstonden voor de kwalificatie. De Amerikanen waren in de openingsfase vooral gevaarlijk via Weah, maar écht grote kansen kwamen er tijdens het eerste halfuur niet.

Amerikaanse flits

Het was wachten op een klasseflits van de Amerikanen en die kwam er in minuut 38. Weston McKennie (Juventus) vond het hoofd van Sergino Dest (FC Barcelona), die legde goed opzij voor Christian Pulisic en de aanvaller van Chelsea kon makkelijk binnentikken. Knappe combinatie, knappe goal. Niet toevallig waren het de drie meest getalenteerde Amerikanen die het verschil maakten. Kleine domper op de feestvreugde: Pulisic bleef na de rust binnen omdat hij te veel last ondervond van een botsing met Beiranvand bij zijn goal.

Op slag van rust leek Weah de score zelfs al te verdubbelen, maar hij stond een teen buitenspel. De voorsprong was meer dan verdiend, want Iran had tijdens de hele eerste helft amper iets gecreëerd. De Iraniërs wisten wat te doen tijdens de tweede helft. Een gelijkspel was genoeg om zich te kwalificeren en daarvoor hadden ze één doelpuntje nodig.

Beter Iran

Geleidelijk aan kwam Iran dan toch beter in de wedstrijd. De Verenigde Staten waren lang niet meer zo dominant als tijdens de eerste helft en Iran kreeg stilaan kansjes. Invaller Ghoddos had in minuut 64 de gelijkmaker op de voet, maar zijn krul zoefde net naast de kruising. Er was tijdens die fase overigens ook een overtreding van Taremi, dus was het doelpunt allicht niet doorgegaan.

Ondertussen wilden de Amerikanen wel op zoek naar de verlossende tweede goal, maar sprongen ze niet goed om met de ruimte die ze kregen op de tegenaanval. Naarmate het einde in zicht kwam, moesten ze zich meer en meer terugtrekken.

Iran gooide alles in de strijd en kreeg negen minuten blessuretijd om alsnog de kwalificatie over de streep te trekken. Een ongeschreven regel in het voetbal: die ene kans op de gelijkmaker zou er nog komen. En zo geschiedde. Pouraliganji kreeg in minuut 93 een uitstekende kopkans op vrije trap, maar mikte net naast. In de allerlaatste minuut claimde Taremi nog een strafschop, maar ook die kwam er niet. De VS plaatsen zich samen met Engeland verdiend voor de 1/8ste finales.

Iran: Beiranvand - Rezaeian, Hosseini, Pouraliganji, Mohammadi (45+2’ Karimi) - Gholizadeh (77’ Ansarifard), Ezatolahi, Nourollahi (71’ Torabi), Safi (71’ Jalali) - Taremi, Azmoun (46’ Ghoddos)

Verenigde Staten: Turner - Dest (82’ Moore), Carter-Vickers, Ream, Robinson - Adams, Musah, McKennie (65’ Acosta) - Weah (82’ Zimmermann), Pulisic (46’ Aaronson), Sargent (77’ Wright)

Doelpunten: 38’ Pulisic 0-1

Strafschoppen: geen

Gele kaarten: 43’ Adams, 77’ Hosseini

Rode kaarten: geen

Scheidsrechter: Antonio Mateu Lahoz (Spa)

Toeschouwers: 42.127