Don DeLillo wordt geprezen als een van de belangrijkste postmodernistische Amerikaanse schrijvers, maar weinigen voelen zich geroepen om zijn werk te verfilmen. David Cronenberg beet zijn tanden al stuk op Cosmopolis. Verschillende andere regisseurs probeerden De Lillo’s doorbraakroman White Noise als film van de grond te krijgen, maar mislukten. Studio’s stonden niet te springen om veel te investeren in een droogkomisch verhaal zonder klassieke structuur of concreet einde en bevolkt met neurotische personages.

Het is Noah Baumbach (Marriage Story) met de hulp van Netflix wel gelukt. White Noise handelt over de dood, maar ook over supermarkten. Adam Driver vertolkt Jack Gladney, een professor in Hitler-studies die geobsedeerd is door de dood. Zijn vierde vrouw Babette (Baumbachs partner Greta Gerwig) is zo mogelijk nog banger voor sterven. Wanneer ze na een milieuramp moeten vluchten voor een giftige wolk komt Magere Hein wel heel dichtbij. Misschien kan een drug die de angst voor de dood wegneemt een oplossing bieden. En gelukkig is er nog de hemel: de supermarkt.

Baumbach heeft White Noise op zijn minst bekijkbaar gemaakt voor mensen die het boek na de dertigste pagina hebben opgegeven. Met zijn flair voor droogkomische dialogen en situaties – professor Gladney gaat zo op in zijn specialiteit (Hitler) dat hij zijn zoon de naam Heinrich gaf en besluit eindelijk Duits te leren – en de hulp van sterke acteurs heeft hij een satire gemaakt die in stijl heel seventies aanvoelt. Verwacht niet dat je veel zal lachen, maar White Noise is dan ook een intellectualistische komedie die zich meer openbaart bij een tweede visie.

‘White Noise’ speelt vanaf nu in de bioscoop. Op 30 december start hij op Netflix. Ideaal om de film dan nog eens te bekijken