Waar ging de meute het hardst op loos op Pukkelpop afgelopen zomer? Op de partytracks: Gasolina stak de tent in de fik. Eén van de vijftien nummers op Beef met mezelf, de derde plaat van de Lummense rapper in amper anderhalf jaar tijd. Dikke is een harde werker, dat lijdt geen twijfel.

Gasolina stuitert op een doordreunende beat, meer house dan hiphop. Hetzelfde geldt voor Alcantara dat een stekje meteen na Gasolina krijgt. Feestsongs, want met wat Dikke nu al bereikt heeft, valt er wel wat te vieren. En het zijn de tracks die zijn jongste publiek het meeste aanspreken zegt ie zelf.

Anderzijds, ook een ouder publiek dat hiphop in het hart draagt, wordt bediend. Vooral in het verwoestend goede begin van de plaat, met niet alleen Laat me FF in het openingstrio, maar ook een fantastisch Wie?: gortdroog en raak. Dikke op zijn allerallerallerbest.

Pop sluipt meer dat voorheen in de rangen: er wordt melodieus gezongen in autotune en akoestische gitaren leiden een aantal tracks in. Bagage klinkt door de toegevoegde piano warmer dan de rest. De productie blijft onberispelijk, de flow is altijd op topniveau, maar wie het meest van de droge, East Coast Dikke houdt, zal een aantal tracks wellicht ook te melig vinden.

Er zitten een paar leuke knipoogjes in, naar The Notorious B.I.G., Snoop Dogg en Dr Dre, maar dé rode draad is toch wel Dikke’s wijsheid, wat des te opvallender is gezien zijn jonge leeftijd: Dikke weet waar het écht om gaat. Hij doet aan introspectie op Beef met mezelf en houdt zich zo met de voeten op de grond. Combineer dat met zijn werklust en je weet dat je het komende anderhalf jaar nog veel meer vette tracks gaat horen. (cru)

‘Beef met mezelf’, Dikke, vanaf 9 december te beluisteren