De eerste gevangenis waar Jonas verblijft, is die van Antwerpen. “Dat was echt de hel op aarde. Daarna verhuisde ik naar Merksplas, een nog grotere hel”, vertelt Jonas in deel 2 van zijn ‘Dadertape’. “Na een opstand is iedereen op transfer gestuurd naar andere gevangenissen, en zo ben ik in Leuven terechtgekomen, waar allemaal lang gestraften zitten. Dus ik kwam daar binnen als een gemakkelijke prooi, een klein garnaaltje. De gedetineerden proberen je mee te krijgen, zo van: ‘Kom, we gaan hem proberen verslaafd te maken.’ Aan heroïne, bijvoorbeeld. Want het klinkt onvoorstelbaar, maar ik denk dat er meer drugs in de gevangenissen circuleren dan erbuiten. En dan ook nog vooral heroïne. Da’s de keiharde realiteit.”

“Zelfs personeel brengt drugs binnen”

Volgens Jonas komen drugs via verschillende kanalen in de gevangenissen terecht. “Dat kan via het bezoek gaan. Of via gedetineerden die uitgaanspermissies krijgen of penitentiair verlof, en die letterlijk alles vol steken – inwendig, om het proper uit te drukken. Zelfs personeelsleden brengen drugs binnen. Dat is gelukkig minimaal, maar het gebeurt wel.”

“Cellen zijn ’s nachts een bouwwerf”

Er worden wel controles gedaan, maar het is vechten tegen de bierkaai om het drugsprobleem onder controle te krijgen, beweert Jonas. “Als men tien procent buiten kan houden, is het al veel. Mensen worden ook heel inventief in de gevangenis, naar verstopplaatsen toe bijvoorbeeld. Sommige cellen zijn ’s nachts een bouwwerf waar gedetineerden stenen uitkappen, hun spul wegstoppen en de gaten daarna weer dicht lijmen. Tja, je hebt niks anders te doen in je cel, dus je bent alleen maar daarmee bezig. Ja, het drugsprobleem in onze gevangenissen is echt enorm groot.”

Beluister nu gratis de Dadertape van Jonas: scan de QR-code, surf naar hbvl.be/podcast, of gebruik je favoriete streamingplatform: Spotify, Apple Podcast, Google Podcasts, Pocket Casts, Podcast Addict, Castbox...

Reacties zijn welkom via podcast@hetbelangvanlimburg.be