De feestdagen bij de familie Elmaci zijn steevast een drukke bedoening, aan de dis kunnen soms tot wel 50 mensen zitten. De familie telt dan ook vijf levende generaties en dat kunnen er niet veel zeggen. Zopas werd de 86ste verjaardag gevierd van patriarch Suleyman, drie dagen later was het de beurt aan zijn enige achterachterkleinkind Lina om twee kaarsjes uit te blazen.

Suleyman Elmaci werd op 20 december 1936 geboren in een dorpje in het uiterste oosten van Turkije. Daar leerde hij zijn vrouw Sahinaz ook kennen en hun huwelijk werd gezegend met dochter Gülhanim. Zij zal de laatste telg zijn die in Turkije is geboren. “In 1963 zat mijn overgrootvader bij de eerste generatie Turken die hier in de mijn kwam werken”, vertelt achterkleindochter Busra (28). “Zijn vrouw en 3-jarige dochter zijn nog vijf jaar in Turkije gebleven. Hij vertelt ons veel verhalen over die tijd: hij kende geen woord Nederlands, maar gelukkig kreeg hij veel hulp van zijn collega’s en de tolken van de mijn. Maar de meeste gesprekken verliepen via gebarentaal.”

23 achterkleinkinderen

Suleyman toont al lachend hoe hij destijds in de slagerij met gebarentaal een kip probeerde te bestellen. “Toen ik pas in België was, had ik het wel moeilijk”, zegt hij. “Toen mijn vrouw en mijn dochter Gülhanim ook naar hier kwamen, was ik wel heel gelukkig. Stilaan wenden we aan het leven hier. Uiteindelijk ben ik heel tevreden dat ik naar hier gekomen ben. Zestig jaar geleden waren we met een gezin van drie alleen in België. En kijk nu eens, ik ben heel trots op mijn familie.”

Suleyman en Sahinaz - zij overleed in 2011- zetten hier nog vier kinderen op de wereld. Anno 2022 zit de familie aan de vijfde generatie, met de 2-jarige Lina als laatste in de rij. Zij is het dochtertje van Busra Altun (28), kleindochter van Ihsan Altun (45), achterkleindochter van Gülhanim Elmaci (62) en dus achterachterkleindochter van Suleyman. In totaal telt de familie 5 kinderen, 12 kleinkinderen, 23 achterkleinkinderen en 1 achterachterkleinkind.

Istanboel

De betovergrootvader verdeelt zijn tijd tussen Heusden-Zolder en Istanboel. “Rond maart, april verblijft hij 6 tot 8 maanden in Istanboel”, zegt achterkleindochter Busra. “Suleyman heeft nog een hechte band met zijn vaderland, hij is er geboren en zijn vrouw is er begraven. Hij woont daar helemaal alleen, maar trekt er wonderwel zijn plan. Mijn overgrootvader is een hele sociale man, hij gaat ook elke dag naar de moskee. Ondanks zijn 86 jaar kan hij goed overweg met een smartphone. Soms verbaast hij zijn jongere generaties ermee. Zo kan hij ons dus ook altijd bellen. En de familie gaat er geregeld op bezoek.”

In Heusden-Zolder woont Suleyman bij zijn oudste zoon, de hele familie woont er overigens op een zakdoek bij elkaar. Busra: “Dat is een van de grote voordelen van een omvangrijke familie: er is altijd wel iemand in de buurt om te helpen. We koken regelmatig voor elkaar en er is ook altijd iemand beschikbaar om op de kinderen te passen. Als de hele familie samenkomt, wordt het af en toe wel eens luidruchtig, maar het is altijd gezellig. En iedereen luistert dan naar de verhalen van opa Suleyman. Iedereen noemt hem gewoon opa, dat klinkt beter dan betovergrootvader.”

Genealoog: “Uitzonderlijk”

“Vijf nog levende generaties, dat is mooi en vrij uitzonderlijk”, zegt Maarten Larmuseau, geneticus en genealoog aan de KU Leuven. “Dat we onze overgrootouders kennen of gekend hebben, komt geregeld voor. Maar wie heeft zijn betovergrootvader of betovergrootmoeder nog gekend? Het is wel moeilijk te achterhalen hoeveel betovergrootouders er in Vlaanderen nog in leven zijn, maar veel zullen het er niet zijn.”