De videogame The Last of Us rijpt sinds 2013 in het geheugen van PlayStation-gamers. En die zijn het er ook al jaren over eens. Als er één videospel is dat zich leent om te verfilmen, dan is het wel The Last of Us. Een beklijvend verhaal, sterke personages en een interessant universum. Alle ingrediënten afgevinkt. Vond ook HBO dat onder andere met Sony PlayStation en gamebedrijf Naughty Dog de gelijknamige tv-serie inblikte. De serie is vanaf nu te streamen en zou naar verluidt de duurste serie ooit zijn die in Canada werd opgenomen.

Topcast

Om de hoge verwachtingen in te lossen was er een dubbele bezetting op het regiestoeltje. Een plaatsje voor Neil Druckmann, de auteur én gameregisseur die van The Last of Us een memorabele en veelvuldig bekroonde videogame maakte. En eentje voor Craig Mazin die voor HBO eerder al de zeer geslaagde miniserie Chernobyl inblikte. De hoofdrollen werden gekleefd op Pedro Pascal (Game of Thrones en The Mandalorian) en Bella Ramsey (Game of Thrones en The Worst Witch), naast een heleboel karakteracteurs voor de bijrollen zoals Nick Offerman, Murray Bartlett of Lamar Johnson. Klinkt lekker. Op papier.

Het verhaal dan. Het is 2023, de wereld is naar de filistijnen. Niet door een virus of bacterie, maar door een schimmel die mensen verandert in halfdoden met zwamachtige uitstulpingen over het hele lichaam. Ze hebben de onhebbelijke neiging om de nog levenden te bijten en zo te infecteren. Dat de samenleving dan als brokkelkaas uit elkaar valt en iedereen op zijn manier probeert te overleven, weten we sinds The Walking Dead.

Schimmelzombies

Joel (Pascal) probeert dat als smokkelaar. In zijn rugzak draagt hij niet alleen waardevolle spullen, maar ook een donker trauma met zich mee. Het toeval koppelt hem aan het balorige weeskind, de 14-jarige Ellie. Vertolkt door Bella Ramsey, die niet lijkt op haar personage in de game. En dat wringt wel een beetje voor wie vertrouwd is met de game.

Voor de rest is The Last of Us fraai in beeld gebracht. De kijker wordt gedropt in een allesbehalve gezellige omgeving, tussen schimmelzombies en mensen die zich mogelijk nog enger gedragen. Het bevat goede dialogen en de beeldchemie tussen Pascal en Ramsey werkt uitstekend. De brutale scènes - bijna shot voor shot gekopieerd uit de game - zijn een feest van herkenning. Maar de serie blijft wel heel erg trouw aan het bronmateriaal. Misschien ietsje te.

Helaas glijdt The Last of Us wel eens af van de grote verhaallijn: Ellie levend en wel bezorgen aan een groep verzetsstrijders die hopelijk een medicijn tegen de schimmelinfectie kunnen maken. De derde aflevering, die ondanks de knappe vertolkingen van Offerman en Bartlett, voelt toch aan als een Fremdkörper. En verder zijn er te weinig ontmoetingen met zwammige halfdoden om dezelfde beklemmende sfeer op te wekken. In sommige afleveringen zie je ze gewoon niet. Terwijl in de game de pandemische dreiging net achter elke hoek lag. Andere cruciale en zeer herkenbare scènes blijven wel overeind en onderstrepen de kracht van het verhaal dat Druckmann destijds schreef.

Beste verfilming

Al bij al bleven we op een klein hongertje zitten. Komt dat omdat de game zo in ons geheugen gegrift staat? Of heeft het met het bronmateriaal te maken? Gamen is een hoogstpersoonlijke manier om entertainment op te zuigen. Het enige medium dat van de speler ook een co-regisseur maakt. Want iedereen speelt op zijn manier, op zijn eigen tempo.

Dat is de reden waarom je als gamer zo’n sterke band krijgt met Ellie en Joel en de dramatische momenten intenser beleeft. Neemt niet weg dat The Last of Us een van de beste verfilmingen van een videospel ooit is. Zeg maar: de beste. Wie van dystopische tristesse houdt, zal er een bingekluif aan hebben, met afleveringen die tegen het uur aanhikken. Maar de eerlijkheid gebiedt ons: de game is beter dan de tv-serie.

‘The Last of Us’, vanaf nu te bekijken op Streamz