Presentator Bart Schols had Weyts uitgenodigd voor een gesprek over het onderwijs. Aan het einde van het item komt hij terug op de verschijning van de minister tijdens de plenaire zitting van het Vlaams parlement van 14 december. “Wat was daar aan de hand?”, wil Schols weten.

“Je ziet een fragment van een debat laat op de avond, inmiddels meer dan een maand geleden”, antwoordt Weyts. “Ik verspreek me en het lijkt alsof ik in mezelf spreek, maar dat is omdat ik voortdurend wordt onderbroken door iemand wiens microfoon is uitgeschakeld. Toen een journalist me nadien heeft gebeld, heb ik in alle toonaarden ontkend, maar ik stel vast dat men daar dan toch een item van maakt en vervolgens gaan ook andere media hierop door.”

Op de vraag of Weyts dan iets had gedronken of helemaal niets, antwoordt Weyts: “Maar neen, we hebben een lange dag gehad. Ik had daarvoor nog gelopen en ik ben toen gaan eten. Maar goed, dat maakt eigenlijk helemaal niets uit.”

“Maar had u gedronken?”, insisteert Schols.

“Ik kan zeggen dat ik absoluut niet te veel gedronken had.”

Schols: “Niet te veel, zegt u?”

“Alstublieft zeg, waar wilt u in godsnaam naartoe?”, reageert Weyts geërgerd. “Ik stel vast dat men daar toen geen punt van maakte en een maand later wel. Voor een politicus is het niet zo dat je het voordeel van de twijfel geniet, er worden dan grote verhalen neergepend.”

“Ik zie dat de politieke en journalistieke zeden zijn opgeschoven en dat grenzen worden verlegd. Ik stel vast dat ik wel wat gewoon ben moeten worden als minister. Toen ik tijdens corona besliste om de scholen open te houden was ik kindermoordenaar, en nu dit. Er worden grenzen overschreden, maar ik verlies mijn strijdvaardigheid niet”, besluit Weyts.