Op zondagochtend is de kans groot dat je Karel ergens in Kinrooi tegenkomt, want dan maakt hij steevast een fikse wandeling. “Altijd 25 kilometer en in de week maak ik nog eens twee lange wandelingen. In totaal stap ik zo’n 60 kilometer per week”, vertelt Karel. En dat doet hij al dertig jaar lang. “Sinds 1993. Ik was op pensioen en had plots veel tijd. Ik lustte af en toe wel eens een pintje. Toen ik daarmee stopte, moest ik op zoek naar andere manieren om mijn gedachten te verzetten.” Dus trok Karel de wandelschoenen aan en begon hij aan zijn trek rond de wereld, in aantal kilometers dan toch. “In het begin waren dat niet zo’n lange tochten, maar die werden alsmaar langer. Ik heb het eens uitgerekend: in die dertig jaar heb ik zo’n 44.000 kilometer gewandeld.”

Koster

Wind of regen, niets houdt de voormalige douanier tegen om eropuit te trekken. “Ik vertrek ook nooit tegen mijn zin”, vertelt Karel. “Tijdens zo’n lange tocht komen er natuurlijk allerlei gedachten voorbij. Soms zeg ik in stilte een gedichtje op dat ik nog van school ken en voor de rest kijk ik rond en geniet ik van de natuur. Vroeger stapte er op zondag altijd een kameraad mee, maar die kan dat spijtig genoeg niet meer.”

Ook buiten het wandelen is Karel nog volop actief. “Ik zit in het zangkoor in Bocholt, bij de fanfare in Kessenich en ik ben hier ook nog koster. Sjarel vanne köster, zo kennen ze mij in Kessenich, mijn vader was hier immers 70 jaar koster-organist.” De Kessenichse koster hoopt nog vele jaren te kunnen wandelen. “Ze zeggen toch altijd dat oude mensen moeten bewegen. Awel, ik voel me nog altijd fit en gezond, heb nooit gezondheidsproblemen gehad. Dus zolang de knoken het toelaten, zal ik mijn kilometers blijven wandelen.” (js)