De klad zit er nog niet in, in de heerschappij van maestro Stromae. Van zijn negen nominaties, waarmee hij de koploper was, wist hij er donderdagavond drie te verzilveren: ‘Auteur/componist’, ‘Live act’ en ‘Videoclip’, voor L’enfer. Het was het zetje dat hij nog nodig had voor een plek in de geschiedenisboeken: intussen heeft hij twintig MIA’s op zijn hopelijk forse schoorsteen, een absoluut record.

Deze editie van de muziekprijzen moest hij zijn plekje op het hoogste schavot evenwel delen met Pommelien Thijs, die al even het achtervoegsel ‘van #LikeMe’ heeft afgeschud. Zij won voor het eerst en reef ook drie beeldjes binnen: ‘Doorbraak’, ‘Solo vrouw’, en ‘Hit van het jaar 2022’ voor haar song Ongewoon. Die laatste MIA kreeg ze uit handen van premier Alexander Decroo en de Belgische Eurovisiesongfestival-kandidaat Gustaph.

Haar overwinningen bevestigen een trend die al even in de coulissen stond te trappelen: de opwaardering van Nederlandstalige muziek, iets wat ooit was gedoemd tot een bestaan in een ‘excuuscategorie’ als ‘Vlaams populair’. Zo verzilverde Camille een van haar twee MIA’s – nadat ze vorig jaar met lege handen huiswaarts keerde – in de categorie ‘Pop’. Metejoor haalde ‘Solo man’ én ‘Album’ binnen, voor zijn debuut Metejoor. Vooral op die laatste had hij zijn zinnen gezet. “We hebben daar met een volledig team aan gewerkt, vier jaar lang. De band en de mensen daarrond beschouw ik als mijn familie, dus ik vind het mooi om die in de bloemetjes te kunnen zetten.”

De drie MIA’s die hij tijdens de vorige editie won, staan intussen in een glazen kast bij hem thuis. “En ze staan daar mooi. Als ik vrienden op bezoek heb, doen we er soms voor de grap een fotoshoot mee. (lacht) Ik zat er vandaag nog naar te kijken, en er kan er perfect nog eentje bij. Maar dat is ook weer sneu voor die laatste, dus moet ik toch op zoek naar een nieuwe kast.”

Een feestje bouwen zat er achteraf niet in, want Metejoor wordt vrijdag in Nederland verwacht voor televisieopnames bij de talkshow Jinek. “Wat wil je van mij, mijn duet met de Nederlandse Hannah Mae, staat straks vijf weken in de Top 40. Ik had wel eens graag goed doorgefeest, maar ik moet op tijd gaan slapen. Het zal bij één glas blijven. Hoewel, eentje is geentje. Misschien een paar meer.” (lacht)

Opnieuw raak voor Regi

Er viel ook een Limburger in de prijzen. Al voor de vijfde keer mocht Regi de MIA voor dance in ontvangst nemen (al drie keer met Milk Inc. en één keer solo). Die van beste producer moest hij aan Charlotte Adigéry & Bolis Pupul laten. “Toch zou ik die ook ooit eens willen winnen, want die heb ik nog niet”, grapte de hitmachine uit Heusden-Zolder die zijn prijs kreeg van zijn provinciegenoten Matteo Simoni en Charlotte Timmers.

Angèle

Een kniesoor zou kunnen opmerken dat de balans is doorgeslagen: de MIA’s werden lang aanzien als ‘te alternatief’, terwijl ze nu wat weg hebben van een populariteitspoll. Los van enkele categorieën waarin de muzieksector zelf bepaalt wie wint, is het natuurlijk vooral het Vlaamse (VRT-)publiek dat stemt. Dan kan Metejoor al ’ns Stromae of Oscar and the Wolf het nakijken geven. Maar ‘populariteitspoll’ klinkt onnodig negatief, want de MIA’s zijn vandaag vooral een afspiegeling van de realiteit. Camille, Pommelien of diezelfde Metejoor, het zijn artiesten die met sterke songs de grootste arena’s vullen. Dat moet je verdienen.

Natuurlijk komen winnaars met verliezers. Angèle maakte zeven keer kans, maar kon geen enkele voorzet binnenkoppen. Het doet denken aan Zwangere Guy in 2020: ook hij leek toen met zeven nominaties een slokop te worden, maar ook hij schoot nul keer raak. Oscar and the Wolf was vier keer genomineerd, maar moest eveneens met lege handen huiswaarts.