Onbezorgd verliep de winter niet voor de renner van Israel Premier Tech, die met zijn opa Jacques Van Asbroeck (82) zijn mentor verloor. “Mijn opa werd opgenomen in het Aalsterse Onze-Lieve-Vrouwziekenhuis met een trombose in de hersenen, maar uiteindelijk werd een longontsteking hem fataal”, aldus Van Asbroeck. “Mijn opa was zelf een motorcrosser, maar kende ook in de wielerwereld veel volk en trok altijd en overal met me op. Hij miste nauwelijks een koers tot ik prof werd en zijn plotse heengaan was een zware klap. Mijn opa leerde me mountainbiken en stond aan de wieg van mijn carrière. Zonder hem stond ik niet waar ik nu sta. Ook de werken aan ons aanstaande huis in Lede bezorgden me al vele slapeloze nachten wegens een opeenstapeling van problemen met de aannemer. Ik keek ernaar uit om mijn zinnen wat te verzetten, maar in Palma De Mallorca werden we verrast door het barslechte weer, met bakken regen en temperaturen tegen het vriespunt aan. De voorlaatste etappe werd zelfs ingekort wegens sneeuw op de top van de cols.”

Na vier koersen met vele hoogtemeters werd zondag een vlak parcours geserveerd met een massaspurt als ontknoping. “Ik strandde op de zevende plaats nadat onze lead-out niet echt gesmeerd liep en ik ook zelf een paar schoonheidsfoutjes maakte. Het gevoel zat goed, maar het was wennen om nog eens een massaspurt te betwisten. De ploeg probeerde een lead-out op te zetten, maar die intentie werd verstoord in een hectische spurt. Bij het aansnijden van de laatste bocht zat ik nog prima gepositioneerd, maar daar verloor ik wel enkele plaatsen. Het was een bocht van 180 graden, zodat we haast uit stilstand de sprint aanvatten. Mijn zevende plaats is een opsteker na een stresserende winter.”

Pechjaar

Van Asbroeck hoopt het voorbije pechjaar naar de vergeethoek te koersen. “Vorig jaar werd ik in januari al het slachtoffer van corona. Ik was nog niet helemaal hersteld toen ik in Parijs-Nice genekt werd door een bronchitis. Bij de aanloop naar Gent-Wevelgem liep ik een trombose op in de voorarm en ik kreeg koersverbod van de ploegarts. In het najaar startte dan de jacht op UCI-punten en cijferde ik mezelf weg voor de ploegmaats, omdat ik zelf niet in de top tien stond. Hopelijk liggen alle plagen van Egypte nu achter de rug.”