Zijn kleine vertraging had niets te maken met de parcoursverkenning. “Twee dagen voor de cross verkennen is iets wat ik nooit doe”, zei Thibau Nys. “Ik heb mij beperkt tot wat rustig rondrijden, vrijdag trek ik naar het parcours om wat spanning op de spieren te zetten.”

Maar wat Nys junior niet deed, had Nys senior wel gedaan. “Naar wat ik van mijn vader gehoord heb, gaat het parcours selectief genoeg zijn om het verschil te maken. Misschien niet vroeg in de wedstrijd maar in de tweede helft gaat alles doorwegen. En er wacht mij een finale die me toelacht. Er is een lastige zone richting tweede materiaalpost wat wordt doorgetrokken richting de balken, waarna het in één lijn richting aankomst gaat. De wind kan nog een rol spelen maar het is een finale die me ligt. De rol van de balkjes? Ik wil ze zelf zien vooral ik kan zeggen of ze doorslaggevend kunnen zijn.”

Wie wereldkampioen wil worden, zal er het kopje bij moeten houden, voorspelt Nys. “Ik verwacht een tactische race. Voor mij komt het erop neer het hoofd koel te houden omdat ik nog altijd mijn sprint als wapen achter de hand heb. Daarom heb ik ook geen schrik van de favorietenrol. Ik zie geen enkele reden waarom ik de koers zou moeten maken.”

Maar veel ruimte voor een misstap is er niet en dat zorgt voor een gezond verhoogde hartslag. “Zo heb ik het graag”, lacht de winnaar van de Wereldbeker. “Dit heb ik nodig en dat gaat zondag niet beteren. Zeker omdat je weet dat één foutje fataal kan zijn. Op een selectief parcours mag er al eens iets gebeuren, dan nog kom je automatisch op je plaats terecht. Zaterdag gaat de foutenlast bepalend zijn. Op elk moment van de cross gaat er iets fout kunnen gaan. Eén bocht net te ver zitten en je koers kan gereden zijn.”

De concurrentie zit vooral in het eigen team. “Buiten de Nederlander Del Grosso zie ik dit seizoen inderdaad niemand die ons kan kloppen”, aldus Nys. “Hij heeft het ook in zich om zo’n finale te rijden. Maar voor het overige komen mijn tegenstanders uit eigen land. We zullen elkaar moeten verstaan maar het is duidelijk dat we op een gegeven moment ook tegen elkaar zullen moeten koersen.”

Een jaar geleden in Fayetteville bleef Emiel Verstrynge verweesd achter met zilver omdat hij besefte dat hij ook wereldkampioen had kunnen worden en niet Joran Wyseure. “Met dit verschil dat we toen tegen drie sterke concurrenten uit Nederland reden”, nuanceert Nys. “Nu moeten we slechts naar één Nederlander kijken. Wat als een landgenoot voorop rijdt? Laat het mij zo zeggen: ik zou het perfect snappen mocht Emiel zaterdag achter mij rijden. Ik zou het hem ook niet kwalijk nemen.”