“Troostende woorden hoeven niet”, begon Van Aert eerlijk aan zijn verhaal aan de tafel van Karl Vannieuwkerke. “Natuurlijk ben ik teleurgesteld, maar Mathieu heeft mij vanaf de eerste minuut onder druk gezet. Het eerste halfuur heb ik serieus afgezien om gewoon het wiel te houden. Dat zorgde ervoor dat ik de rest van de koers naar mijn gevoel eigenlijk als een laffe renner aan het wiel hing. Het had voor mij weinig zin om te proberen omdat ik voelde dat het niets zou uithalen.”

Verrast

“Ik was wel verrast dat Mathieu niet aanviel op de balken”, gaf Van Aert ook toe. “Ik had de hele wedstrijd in m’n hoofd dat ik de laatste rechte lijn als tweede zou opdraaien. Maar toen ik de kop werd opgedrongen had ik geen pasklaar plan. Dat hoort bij de koers. Mathieu was de sterkste renner in koers, maar dat betekent niet dat ik niet had kunnen winnen. Misschien had ik direct moeten aangaan. Maar ik deed het niet, dus dat is mijn fout.”

Nu kan de focus weer volledig op de weg. “Ik vertrek vrijdag naar Tenerife. Daar is het beter weer, maar ik vond het vandaag ook niet slecht. Was blij dat ik geen onderlijfje aan had.”