Drie kwartier lang discussieerden Armstrong, zijn vroegere luitenant George Hincapie, radiomaker JB Hager én Johan Bruyneel over het net afgelopen WK veldrijden in Hoegerhajde. Eén conclusie: ze hadden ervan genoten. “Als het wielrennen op zoek is naar een format?”, opende Armstrong zijn betoog. “Ik weet dat je dit moeilijk kunt toepassen op het wegwielrennen maar als ik eerlijk mag zijn: ‘Dude, I wish I was there’.”

Vrij vertaald: ook Lance Armstrong had graag zijn zondagmiddag in Hoogerheide doorgebracht, omringd door veertigduizend dronken en minder dronken toeschouwers. “Bij elke versnelling van Van Aert of Van der Poel kon je horen hoe het publiek tekeer ging, hoe zij energie gaven aan de renners.”

Het beste feestje ooit in wielrennen, dacht JB Hager. “Als je de VIP-boxen zag… Dat was het niveau van de grootste golftoernooien hier in de VS.”

Maar Johan Bruyneel zag het plaatje breder. “Ik ben deze winter één keer naar een WB-manche geweest in België, samen met mijn zoon. Om eerlijk te zijn: ik had tickets voor de VIP-tent maar ben er niet geraakt. Je moet gewoon tussen het publiek zijn, om de sfeer op te snuiven. Hoogerheide, dat was veertigduizend toeschouwers en een groep van topatleten op niet meer dan een paar vierkante kilometers. Dit format is uniek, dit format maakt de sport zo populair.”

Gek van de drone

Niet enkel de beleving ter plekke sprak tot de verbeelding, ook de aangeleverde beelden. Met een grote duim voor de drone-beelden. “Heel even dacht ik: fuck, er rijdt een cameraman op een motor achter de renners”, lachte Armstrong. “Neen idioot, dit is een drone. Dat was gewoon een te gek beeld. Of dit de toekomst van het wegwielrennen is? Dan spreken we over rechten, iets wat we al jaren aan het doen zijn.”

Meermaals de renners zien, grote schermen om alles te volgen… “En tegelijkertijd een biertje drinken”, grijnsde Bruyneel. “Het is speciaal, héél speciaal. We noemen dit een nichesport, iets voor Belgen en Nederlanders. Maar geloof me, eens je zelf op zo’n wedstrijd bent, dan wordt het iets helemaal anders.”

Rocksterren

Maar uiteindelijk draaide het om twee jongens: Wout van Aert en Mathieu van der Poel, bekend van klassiekers en gele truien. Armstrong: “Ik hoorde dat er een jongen meereed die een maand geleden nog een in een beenhouwerij werkte (Armstrong doelde op Gerben Kuypers, red) maar uiteindelijk draait het toch om twee renners. Van Aert en Van der Poel zijn rocksterren.”

Rocksterren die er een fantastisch concert van maakten. “Vroegen waren cyclocrossers middelmatige wegwielrenners”, concludeerde Hincapie. “Nu zijn het tegelijk ook de beste wegcoureurs van hun generatie.”

Iedereen naar de cross? Een foute conclusies, dacht Johan Bruyneel. “Zij zijn gewoon goed in alles wat ze doen.”

Dat het parcours was ontworpen door de vader van de latere wereldkampioen? “Ik wil daar geen topic van maken”, vond Armstrong. “Het was een fair parcours”, voegde Bruyneel eraan toe. “Adrie heeft al meerdere WK-parcoursen uitgetekend en elke keer won Wout van Aert. Voor de fans en de media was het een item, niet voor Wout van Aert zelf. Hij heeft uitermate dankbaar en klassevol gereageerd. Hij heeft het parcours bewierookt en gezegd dat het alles had wat een parcours moet hebben.”

En de ontknoping zelf? Bruyneel: “Als ik een puntje van kritiek op Wout mag geven: je mag jezelf nooit zo laten verrassen als je weet dat Mathieu van der Poel je tegenstander is.”

Armstrong, overtuigend: “De beste man in koers heeft gewonnen.”

Om dan te concluderen dat het WK veldrijden hen een uur lang in de ban had gehouden.