In onze provincie lopen ze niet veel rond, de rotganzen. Deze kleinere soort gans valt op door de kenmerkende witte vlek op de zijkant van de hals. Het zijn typische wintergasten, waarvan het grootste deel in Nederland de koude temperaturen uit hun broedgebied ontvlucht zijn. Dat broedgebied bevindt zich in het hoge noorden op de toendra. Daar broeden ze op de grond. Elke winter vliegen ze dan naar - het voor hen veel - warmere zuiden om af en toe ook in Limburg te landen. Hiervoor leveren ze een onwerkelijke prestatie. In groep en in V-vlucht leggen ze die lange tocht af in een aantal etappes die soms wel meer dan 1.000 kilometer in één vlucht bedragen. Wie – op basis van hun naam - denkt dat ze een slechte reputatie hebben, moet ik teleurstellen. Hun naam heeft niets te maken met ‘rot’ zijn. Die komt van hun kenmerkende vluchtroep, die klinkt als ‘rot-rot’. Zelf denk ik dat ze de uitvinders zijn van de uitdrukking ‘met een rotvaart vliegen’. Want om zo een afstanden af te leggen, moet je toch niet even rustig met je vleugels flapperen. Daarvoor moet je snelheid maken, hoge snelheden. Hopelijk krijgt niemand het idee om op hun routes een trajectcontrole te plaatsen. Want dat zou voor hen echt rot zijn. (Foto: Wim Janssen)

https://limburgs-landschap.be/