In de scratch leggen de rensters 30 ronden af, en wie finaal als eerste over de meet komt pakt de meeste punten. Kopecky houdt niet van dit nummer maar had zich voorgenomen om toch eens dicht te eindigen. De wedstrijd bleef gesloten maar op zes ronden van het einde rukte Kopecky naar voren maar finaal zakte ze weg en eindigde ze in het midden van het pak als elfde. De Britse favoriete Katie Archibald, die donderdag al goud pakte in de ploegenachtervolging, won voor de Nederlandse Maike van der Duin en de Poolse Daria Pikulik.

In de temporace (25 ronden en bij iedere doortocht krijgt de eerste een punt) startte Kopecky goed. Ze sprokkelde een punt maar was niet bij de pinken toen Archibald, Van der Duin en de Française Clara Copponi wegglipten. Ze verdeelden de punten en kregen er twintig bij door een bonusronde te nemen. Waarna Kopecky solo ten aanval trok en zo nog drie extra punten pakte. Het leverde haar de vierde plaats op. Halfweg het omnium stond ze zevende . Archibald won ook de temporace en verstevigde zo haar leidersplaats.

Lees verder onder de foto.

In de afvalling, de discipline waar ze donderdag goud pakte, liet ze zich niet verrassen en werd ze derde na Archibald en Pikulik. Het goud kon de Britse nog moeilijk ontglippen.

Kopecky start de puntenkoers als vijfde, een medaille was nog mogelijk. Punten sprokkelen was de boodschap maar ze moest vooral proberen om een bonusronde te pakken. Dat lukte al snel. Ze reed in één ruk naar de ontsnapte Archibald en de Deense Amalie Dideriksen en pakte twintig extra punten. Ze rukte zo op naar plaats vier, op twee punten Pikulik en Diederiksen. Die deelden de tweede plaats. Goud was onbereikbaar. Kopecky behield de controle, won de voorlaatste spurt en kwam zo op de tweede plaats. In de slotspurt, voor dubbele punten, moest ze Pikulik laten voorgaan. Daardoor werd de Poolse nog tweede in de eindstand. Kopecky pakte brons.

“Uiteindelijk ben ik heel blij met die medaille”, reageerde Kopecky. “Ik sta toch weer op het podium. Toen we de bonusronde pakten, kreeg ik wel de punten voor de sprint niet. Ik dacht: als de bel gaat en je bent nog niet rondgereden dan mag je spurten. Ook al ga je dan een deel van het peloton voorbij. Maar dat is blijkbaar niet meer zo. Soit, ik zal ergens anders wel een puntje hebben laten liggen.”

Een minpuntje: de scratch was niet zo goed. “Ik weet wat ik moet doen en waar ik moet zitten maar als het er uiteindelijk op aan komt, kan ik het niet uitvoeren”, aldus Kopecky. “Tja, het zal wel eens lukken zeker? En dan ben ik misschien vertrokken. Maar nu moet ik telkens een inhaalrace doen. Toch moet ik positief zijn: de conditie is heel goed. Dat belooft voor de ploegkoers zondag. Drie medailles? ik ga proberen.”

Als ze dan opnieuw op het podium komt krijgt ze een derde pot caramelkoeken en een doos kaas. “Ik heb pech: ik heb niet graag caramel. En kaas? Tja, eens een stukje, meer niet.”

Het goud in het omnium was dus voor Archibald. Voor de 28-jarige Britse was het een emotioneel moment. Het was de eerste individuele zege sinds haar man, de Schotse mountainbiker Rab Wardell in augustus vorig jaar overleed aan een hartstilstand. Archibald was bij hem toen het gebeurde maar kon hem niet meer reanimeren. De Britse is op haar jonge leeftijd al een pistelegende: ze won in totaal al twee olympische titels, vier wereldtitels en 18 Europese titels. “Na wat zij heeft meegemaakt, gun ik haar van harte het goud”, zegt Kopecky. “Chapeau dat ze zo kan terugkeren. Ze is fenomenaal sterk, er was echt niks aan haar te doen.”