“Eigen projecten lopen altijd vertraging op. Zo gaat dat nu eenmaal. (lacht) Dat was ook het geval met onze zitbank van MDF Italia, ontworpen door de Belgische ontwerper Xavier Lust, die al een tijdje wachtte op een nieuw, fris jasje. (zie beeld hieronder, red.) Mijn man heeft hem ondertussen al meer dan twintig jaar in zijn bezit. Hij heeft er toen zo’n 3.000 euro voor betaald. Dat was op dat moment één van zijn allereerste dure aankopen. De zitbank was oorspronkelijk bekleed met een felrode stof, die perfect in de toenmalige woning van mijn man paste, want zijn interieur was toen volledig in zwart, wit en rood ingericht. Zelf was ik niet zo’n fan van de kleur, wel van de vormgeving.”

“In onze gezinswoning is hij tot nu toe nog niet zo vaak gebruikt. In de living staat een sofa met zachte kussens, waar je met het hele gezin gezellig in kan wegzakken voor het televisiescherm. Daar komt een harde zitbank minder van pas. Toch hielden we hem altijd met veel liefde bij tot we er een geschikte plaats voor zouden vinden. En dat is de pas ingerichte zolderverdieping geworden. Een plekje speciaal voorbehouden voor onze tienerkinderen. Omdat de bekleding na al die jaren versleten was, heb ik de zetel in een felgroen, vilten stofje geherstoffeerd. In de lichtrijke, witgeschilderde ruimte komt zo’n toffe accentkleur echt tot zijn recht. Ook de steile trap naar de zolder gaven wij een likje felgroene verf.”

“Veel nieuwe spullen kopen mijn man en ik niet. Zo maken we erg veel zelf en zijn we grote fans van rommelmarktvondsten. Dat was bij mij vroeger ook al zo, maar sinds mijn overstap vanuit de kinder- en jeugdpsychiatrie naar de meubelstoffering apprecieer ik meubels van vroeger nog zoveel meer. Vooral de ingenieuze manier waarop ze gemaakt zijn zorgt bij mij vaak voor een complete coup de foudre. Bij mijn man gaat het zelfs zo ver dat hij de remmen van zijn fiets toegooit als hij een leuk object in een afvalcontainer langs de kant van de weg ziet liggen, het er ongegeneerd uitvist en meebrengt naar huis. Onlangs had onze zoon oude tijdschriften uit een afvalcontainer weggegrist. De appel valt met andere woorden niet ver van de boom.” (lacht)

Hier ga ik shoppen

“Als ik iets in mijn hoofd heb, struin ik het internet af tot ik het vind. Daar kan ik echt enorm veel geduld voor opbrengen. Ook op vakantie staan rommelmarktjes en vintagewinkels altijd op het programma. Om te kopen of om inspiratie op te doen.”

Zo scoor je het perfecte stuk

“Leer doorheen een verweerd uiterlijk te kijken als je op een mooi stuk botst. Met een likje vernis of een nieuw stofje verricht je vaak al wonderen.”

Favoriete ontwerper?

“Moet ik er echt eentje kiezen? Onmogelijk. Arne Jacobsen, Hans Wegner, Louis Van Teeffelen, Muller Van Severen, Verner Panton … Er zijn zoveel goede designers.”

Favoriet Instagramaccount?

“Yesteryear_ vintagebe, wimtage en fcjeunn. Dit zijn de Instagrampagina’s van drie Vlaamse vintagedealers, die met een ongelooflijke passie met vintage bezig zijn.”

Vintage spullen van Valerie en Koen

“Dit zetelbed is op de zolderverdieping van ons atelier achtergelaten door de vorige eigenaar. Ik was meteen verkocht. De oorspronkelijke bekleding in rood kunstleder heb ik wel vervangen door een leuk vintagestofje. De zetel staat nu in de living uitgestald en is opgeëist door onze kinderen.”

“Ook deze bijzetstoeltjes heb ik volledig opgeknapt, nadat we ze bij een Franse verzamelaar van brocante kochten. Soms staan ze in de keuken, soms in de living. Dat is het handige eraan. Je kan ze erg gemakkelijk verplaatsen. Zelf lezen we er graag de krant of een boek in.”

“We houden van hout en eenvoud. Daarom zijn we fan van Deens design. De ontwerper van deze fauteuil, die we heel lang geleden op de rommel en brocante fair in het ICC in Gent kochten, is niet gekend, maar dat vinden wij onbelangrijk. We kopen wat we mooi vinden.”

“Elke paasvakantie trekken we naar de Nederlandse boerderij van boerin Jenny. In haar prachtig ingerichte glampingtenten botste ik op dit stoeltje, dat ik uiteindelijk van haar cadeau kreeg. Ik heb het geherstoffeerd met een kalfshuidje. We hebben er nu al drie, maar de zoektocht gaat verder.”