Die expo heet Compagnons de route, een boeiende mix van werk van landschapsschilders van de negentiende eeuw én hedendaagse kunstenaars zoals Peeters zelf en zijn collega’s Karl Phillips, Koen van den Broek en Vaast Colson. Een verhaal dat begon met een film van Disney.

“Ik had Coco gezien”, vertelt Aaron-Victor Peeters (28). “In die film gaat het erover dat mensen die overleden zijn, pas écht verdwijnen als mensen hen niet meer herinneren. Ik besloot iets met mijn overgrootvader te doen, Camille Raveel. Ik ben thuis opgegroeid tussen zijn schilderijen en misschien was ik zelf wel helemaal geen kunstenaar geworden als hij er niet was geweest. Maar in mijn familie kon niemand nog echt met zekerheid verhalen over mijn overgrootvader vertellen. Ik besloot een zoektocht naar hem op te zetten.”

(lees verder onder de foto’s)

Fossielen

Aaron-Victor Peeters dook de archieven in en trok te voet met een kar met zijn schildersmateriaal en met doeken van zijn overgrootvader naar heidegebied de Liereman rond Turnhout. “Ik wilde de plekken opzoeken waar hij vroeger had geschilderd. Maar ik besefte ook: die plekken zijn er misschien nu helemaal niet meer, of ze zien er helemaal anders uit. Voor mij gaat dit meer om de reis, de zoektocht an sich. Tijdens mijn trip zei iemand me dat vooral de personen die ik op mijn reis meeneem van belang zijn. Dat zette me nog meer aan het denken: wie waren voor mij tot nog toe mijn compagnons de route die ermee hebben voor gezorgd dat ik ben wie ik nu ben en dat ik de kunst maak die ik nu maak? Ik besloot daarom niet alleen zelf nieuwe werken te tonen samen met die van mijn overgrootvader, maar ook het werk van kunstenaars die mij op mijn weg hebben vergezeld.”

(lees verder onder de foto’s)

Zo komt het dat op de expo niet alleen werk van Peeters en Camille Raveel te zien is, maar ook van Koen van den Broek (ex-docent van Peeters), Karl Phillips (ex-stagebegeleider van Peeters) en Vaast Colson (op zijn eerste bezoek aan een hedendaagse kunstexpo zag Peeters een foto van hem, een beeld dat hem altijd is bijgebleven). Van de oudere garde zijn er - naast Camille Raveel - landschappen te zien van onder andere Emile Van Doren en Jan Habex. Die laatste is present met een schilderij dat Het steenkolenwoud heet. Zo stelde Habex zich het (Genkse) landschap voor van miljoenen jaren geleden, met bomen die uiteindelijk steenkool zouden worden. Peeters liet er zich door inspireren om een hedendaags drieluik te maken. Hij verwijst erin naar zijn overgrootvader en schilderde ook een Porsche die rechtop in het bos staat. “Alles verdwijnt op den duur. Auto’s zijn de fossielen van de toekomst.”

(lees verder onder de foto’s)

Oranje lichten

Peeters hanteert een breed palet, van schilderijen tot installaties. Vandaar de staande auto aan de Europalaan. Daarnaast bracht hij op een andere auto, een oude Mercedes, een landschap van zijn overgrootvader aan. In het interieur flitsen oranje lichten. “Toen ik als kind in de auto vroeger Ten Haagdoorn Heide zag liggen vanop de snelweg, stelde ik me voor dat het een doek van mijn overgrootvader was. De oranje lichten refereren aan de lampen op de autosnelweg die voorbij zoeven.”

Compagnons de route, van 2 maart tot 18 juni, Emile Van Dorenmuseum, Henri Decleenestraat 21 in Genk. Info: www.emilevandorenmuseum.be