Emily Colucci, een freelance kunstschrijver die voor het plezier wel eens online vacatures van de non-profitorganisatie New York Foundation bekijkt, vond onlangs de “ergste job ter wereld”. Met de advertentie werd er gezocht naar een fulltime “Executive / Personal Assistant” met “veel discretie” om te komen werken voor een anonieme maar hooggeplaatste “Art World Family”.

“Ik dacht, misschien zoeken ze wel een kinderoppas”, schrijft ze op de website Filthy Dreams die kunst, cultuur en politiek analyseert. Maar toen ze verder begon te lezen, besefte ze al snel dat de taken absoluut onredelijk waren. Nochtans reageerden velen op het artikel dat de job slechts een klein beetje gekker is dan veel jobs die jonge mensen al hebben geaccepteerd om een plekje te veroveren in de kunstwereld.

Eén doel

Om te beginnen moet de gelukkige kandidaat kunnen werken in een “dynamische, ongestructureerde omgeving en moet hij de flexibiliteit hebben om op elk moment van koers te veranderen”. Naast de vele huishoudelijke taken, moet de persoon dienen als “centraal communicatiepunt voor huishoudelijk personeel – onder wie de chef-kok, de kindermeisjes, tuinarchitecten, hondenuitlaters en aannemers”.

De aspirant-assistent moet ook kunnen zorgen voor de 4-jarige van het echtpaar, moet de kleding ophalen bij de stomerij, alle reparaties en gastverblijven coördineren. Heb je groene vingers? Dat is een must! Want de functie vereist “dakterrasonderhoud”. Ook moet de assistent restaurantreservaties maken en reisroutes in elkaar steken. “De ideale kandidaat is toegewijd aan één eenvoudig doel: het leven van het koppel op alle mogelijke manieren vergemakkelijken”, aldus de vacature die intussen offline werd gehaald.

Misbruik

De advertentie werd weggehaald, maar de pdf-versie die Colucci opgeslagen en geüpload heeft, zorgde wel voor discussie. Zo vroegen sommigen zich af welk aspect van de baan, waar 65.000 tot 95.000 dollar per jaar voor wordt betaald, ze het grappigst vonden. De meest voorkomende absurditeit was volgens lezers “het hondensysteem beheren” waaronder de plaspauzes, eten, dagopvang, afspraken met dierenartsen”.

“Het is een microkosmos van wat er in de kunstwereld gebeurt. Mensen met veel macht en geld die in principe veel ondergeschikten kunnen aannemen, onderbetaald en jong. Het is duidelijk dat je in deze functie op een of andere manier misbruikt zal worden”, schrijft Colucci nog.

Misbruik dat de inspiratie vormde voor heel wat succesvolle boeken als The nanny diaries en The devil wears Prada. Misschien iets wat de “Art Family” in gedachten had, toen ze in de vacature ook schreven dat er “een geheimhoudingsovereenkomst moet worden ondertekend bij het aannemen”.