Met Gabor Maté, een 79-jarige Hongaarse therapeut en auteur over trauma en verslaving, nam Harry voor de therapiesessie plaats in een comfortabele woning in Californië, langs een haardvuur. De twee praatten anderhalf uur lang over leven met verlies, en uiteraard over Spare (Reserve in de Nederlandse versie), het veelbesproken boek van Harry.

De 38-jarige hertog van Sussex benadrukte er dat hij geen slachtoffer is of medelijden zoekt. “Maar sinds het boek uit is, voel ik me wel ongelooflijk vrij. Het is alsof er een enorm gewicht van mijn schouders gevallen is.” Nog volgens Harry is het boek zijn poging - “een vorm van dienstbetoon” - om ook anderen zover te krijgen het taboe rond mentaal welzijn te doorbreken.

Opgroeien

Actuelere onderwerpen, zoals hoe Harry en Meghan net uit hun huis gezet zijn op het landgoed waar de andere Britse royals wonen, werden gemeden. Ook hoe de andere leden van het Britse koningshuis gereageerd hebben op zijn boek, kwam niet aan bod.

Harry had het wel over zijn jeugd, waarin hij zich “lichtjes anders voelde” dan de rest van zijn familie. “Ik had het gevoel dat ik leefde in een bubbel waarin ik afgesloten was van de rest van de wereld. Therapie heeft me geholpen om die te doorprikken.” In tegenstelling tot zijn eigen jeugd, zo zei Harry, wil hij zijn kinderen “overladen met liefde en affectie”. “Als vader voel ik een enorme verantwoordelijk om ervoor te zorgen dat ik geen trauma’s of negatieve ervaringen die ik als kind gehad heb doorgeef.”

Meghan

Daarnaast had Harry het over het verlies van zijn moeder Diana en sprak hij zijn dankbaarheid en bewondering uit voor zijn vrouw Meghan Markle. “Zij is een uitzonderlijk persoon”, zei hij. “Ze heeft me een spoedcursus gegeven over racisme ervaren, en dat was best schokkend. Mensen hebben me al gezegd dat mijn vrouw mij gered heeft. Ik zat vast in die wereld. Zij kwam uit een andere wereld en heeft me geholpen om eruit te geraken. Geen enkel deel van mijn huidige leven was mogelijk geweest als ik niet geholpen was om dat allemaal zelf te zien.”

Dat ze verhuisd zijn naar Amerika, daar blijft Harry duidelijk achter staan. “Ik heb veel verloren, maar ook veel gewonnen. Mijn kinderen hier zien opgroeien, dat zou in die toxische, vijandige en soms racistische omgeving niet mogelijk geweest zijn.”

Afghanistan

Opmerkelijke uitspraken deed Harry ook opnieuw over zijn tijd als soldaat in Afghanistan, waar hij in zijn boek ook over schreef. “Een van de redenen waarom zoveel mensen in het Verenigd Koninkrijk onze troepen niet steunden, was omdat ze veronderstelden dat iedereen die soldaat werd naar die oorlog wilde. Maar zo is het niet. Zodra je je aanmeldt, krijg je te horen wat je moet doen. Dus velen van ons waren het niet noodzakelijk eens of oneens met die oorlog, maar je deed waar je voor opgeleid was en wat je moest doen.”

Opmerkelijk was ook dat de therapeut tijdens de sessie plots de diagnose van ADHD stelde bij Harry. “Maar dat zie ik niet als een ziekte”, zei Maté. “Ik zie het als een normale reactie op de abnormale stress van een kind in een stressvolle omgeving.” Volgens de therapeut zal Harry die ADHD wel overwinnen, maar de diagnose wordt door experts in het Verenigd Koninkrijk op hoongelach onthaald.