De serie verhaalt de opgang en ondergang van de fictieve seventies-band Daisy Jones & The Six, maar vooral de turbulente relatie tussen zangeres-tekstschrijfster Daisy Jones (Riley Keough, de kleindochter van Elvis ) en bandleider Billy Dunne (Sam Claflin). Vooral in het boek van Taylor Jenkins Reid dat aan de basis lag, hoef je geen moeite te doen om in die personages Stevie Nicks en Lindsey Buckingham te herkennen. En het rockalbum Aurora lanceert de band naar de rockhemel zoals Rumours dat deed voor Fleetwood Mac. Maar voor de rest zijn er weinig parallellen met het Fleetwood Mac-verhaal.

Zoals het boek wordt ook de serie in mockumentary-stijl verteld door de bandleden die vele jaren later na het splitten van de groep eind jaren 70 terugblikken op hun gouden jaren. Min of meer zoals de komedie The Rutles over de fictieve versie van The Beatles. Keough en Claflin vormen een interessant koppel en de schets van de rockscène van vijftig jaar geleden wordt geloofwaardig getroffen.

Maar het overzetten van een boek naar televisie of film stelt toch een enorm probleem. In het boek geloof je dat Aurore/Rumours een geweldig album is. Maar in de serie ga je geen Don’t Stop of Go Your Own Way horen, maar nieuwe songs die dus weinig vertrouwd in de oren klinken. Dan vraag je je af: hoe kon Daisy Jones & The Six ooit de wereld hebben veroverd? Misschien hadden de showrunners de rechten van de muziek van Fleetwood Mac moeten kopen. Maar dan hadden ze een monsterbudget en het fiat van Stevie en Lindsey nodig.(cc)

‘Daisy Jones & The Six’ kan je streamen op Amazon Prime Video