Een fragmentje uit een interview met Dany Verlinden uit Het Nieuwsblad van 2 september 2022: Je werkte eerder al bij Al-Shabab. Heb je niet getwijfeld om weer naar Saudi-Arabië te trekken? “Dat wel, maar als er niets anders op je pad komt? Ik kreeg wel telefoon van een Belgische tweedeklasser, maar dat was bijna even ver van huis als Saudi-Arabië.”

Die tweedeklasser was toen al Virton, maar toen paste Verlinden dus nog. Onlangs hapte hij wel toe en dat had vooral met één man te maken: José Jeunechamps, sinds zowat een maand de man die Virton alsnog in 1B moet proberen houden. “Ik ken José al lang en werkte nog met hem samen bij Cercle. Een toffe mens en goede trainer. Toen hij mij belde en vroeg om te helpen, heb ik ja gezegd. Ik mag dit jaar dan wel 60 worden, ik voel mij nog goed en heb er nog zin in. Je moet het natuurlijk nog graag doen, want anders stap je hier niet in en begin je niet aan zo’n avontuur. Het is naar Virton exact 350 kilometer van bij mij thuis en zowat 3 uur en 40 minuten rijden.”

Op hotel

Verlinden vond er ook Jérémy Taravel terug, met wie hij drie jaar werkte bij Cercle. Taravel is nu de assistent van Jeunechamps en dit tot minstens de afloop van de degradatiepoule. Virton was altijd al een woelige club, maar nu beleidsmatig de rust wat is teruggekeerd, zit men sportief in troebel water. Degradatie naar het amateurvoetbal vermijden is een opdracht op korte termijn en vol druk, maar Verlinden stond al voor hetere vuren. En dus zit hij nu net als in Saudi-Arabië de hele week met de volledige staf van Excelsior Virton op hotel. In Frankrijk zelfs, in Longwy meer bepaald, want in Virton is er weinig of niks, zelfs geen hotel.

Verlinden en co. brengen daarom ook bijna de hele dag op de club door. “We trainen meestal in de namiddag. Na het ontbijt trekken we naar de club en dan zijn we daar tot ’s avonds. We eten in het hotel, praten nog wat na en gaan dan slapen. Niks speciaal dus, maar nogmaals, ik doe het nog graag en heb het gevoel dat ik die mannen nog iets kan bijbrengen. Hopelijk levert het ook resultaat op.”

Zoon Thibaud

Drie clubs in nog geen jaar tijd, het leven van een coach maar ook van een keeperstrainer staat bol van de onzekerheden en doet denken aan dat van een nomade. “Ik zat vier jaar bij Cercle en was daar graag. Ik denk ook dat we goed werk geleverd hebben, maar na vorig seizoen wilde men iets anders. Jammer, dat was allesbehalve plezant. Meer zelfs, het kwam toen hard aan en ik heb even tijd nodig gehad om dat te verwerken. Nu is het dus Virton en hopelijk slagen we in onze opdracht. Nadien zien we wel weer, maar eerst vrijdag Jong Genk kloppen en dan ben ik in het weekend even thuis. Zondag is het Club NXT-Beerschot in Roeselare. Ik ga zeker kijken, want mijn zoon Thibaud zit nog altijd bij Beerschot.”