Om u een idee te geven hoe onmenselijk zwaar deze Amerikaanse loopwedstrijd is: vijf rondjes die samen 160 kilometer tellen, goed voor 18.000 hoogtemeters (meer dan twee keer de Mount Everest). En dat allemaal door de wilde, ongerepte natuur zonder enige vorm van technologie als hulpmiddel, in een tijdsspanne van 60 uur. Het is niet onlogisch dat er sinds 2017 niemand meer in geslaagd was om de eindmeet te halen.

Laatste checkpoint bereikt

Karel Sabbe ging dinsdag samen met collega-tandarts Thomas Van Woensel van start, maar die moest uit de wedstrijd stappen. Sabbe wasbij zijn twee vorige deelnames zelf telkens blijven steken in de vierde van vijf rondes. Dat de 34-jarige ultraloper uit het West-Vlaamse Anzegem de laatste lus haalde, was voor hem al een nieuwe mijlpaal.

Donderdagavond rond 22.30 uur Belgische tijd, toen in totaal nog slechts drie lopers in de race zaten, bereikte Sabbe ‘de watertoren’, het enige echte ijkpunt buiten de finishzone. Sabbe moest vanaf dat punt nog ongeveer één derde van zijn slotronde afwerken en had tot vrijdagochtend 2.54 uur Belgische tijd om dat te doen.

Dat lukte hem nét. Hij verscheen na 59 uren, 53 minuten en 33 seconden aan de meet. Sabbe tekende daarmee de meest nipte finish ooit op. De ultralopers moeten de route binnen de 60 uren afwerken. Karel Sabbe is de eerste Belg die daarin geslaagd is.

“Geen politiewagens”

Vrienden, familie en fans van Sabbe reageerden extatisch. Zij waren donderdagavond in Waregem verzameld om de slotfase van de wedstrijd te volgen. Dat leidde al tot een groot feest toen hij het checkpoint aan de watertoren passeerde.(Lees verder onder de video)

Toen Karel Sabbe na een kleine adempauze aan zijn vierde ronde begon, riep de organisatie: “Geen politiewagens”, verwijzend naar vorig jaar toen Sabbe door de politie uit de wedstrijd werd gehaald. Deze keer leek niemand te moeten ingrijpen. De conditie liet Sabbe niet in de steek en de crew van Sabbe liet verstaan dat hij zich “super” voelde. Ook in de bepalende vijfde lus was dat niet veranderd: “Hij heeft vuur in zijn ogen”, klonk het.

Toch werd het nagelbijten naarmate de tijd wegtikte. Toen zo’n tien minuten voor het einde van de race nog steeds geen spoor was van Sabbe, steeg de ongerustheid dat hij het niet zou halen.

Maar Sabbe deed het dus tóch. Ondanks hallucinaties in het woud, verklaarde hij na aankomst. “Sorry voor al het drama. Ik was vergeten waarom ik een horloge droeg”, grapte hij. Slechts twee andere ultralopers slaagden erin om deze editie van de Barkley Marathons af te werken. Rond 1.17 uur werd de Fransman Aurélien Sanchez de eerste die de finish bereikte. Hij deed 58 uur, 23 minuten en 12 seconden over de vijf lussen. Een kleine twintig minuten later kwam John Kelly binnen, in een tijd van 58:42:23.

Historische prestatie voor vrouw

Tijdens deze Barkley Marathons werd geschiedenis geschreven, want voor de eerste keer begonnen vier deelnemers aan de vijfde en laatste ronde. Eén van hen, de Brit Damian Hall, gaf enkele uren later op nadat hij verloren liep. Het was pas zijn eerste deelname aan de loodzware wedstrijd.

In de vierde ronde was ook de Britse Jasmin Paris er nog bij. Paris is nog maar de tweede vrouw in de geschiedenis van de Barkley Marathons die tot aan de vierde ronde is geraakt en werd ook de eerste vrouw die het einde van die vierde ronde haalde. De Britse kwam helaas wel buiten de tijdslimiet terug in het basiskamp en zit daardoor niet meer in de wedstrijd.