“Het zal wennen zijn”, geeft de schrijver toe. “Ik heb eerst zeven jaar in een huis in Oudburg gewoond en ben dan verhuisd naar een loft in dezelfde straat. Daar ben ik nog eens 23 jaar gebleven. Ik vind dat nog altijd het tofste stuk van Gent, omdat het zo dicht ligt bij alles wat ik nodig heb.”

Waar het gezin Brusselmans volgende week precies zal neerstrijken, wil hij niet kwijt. “We blijven in Gent, ergens tussen de Dampoort en de Zuid. Het is een grotere woning met een kelder, zolder en drie verdiepingen. Het pand behoorde toen aan een koppel dat het heel goed onderhouden heeft. We hoeven zelf niks meer te doen. Er is ook een stadstuintje.”

Hovenieren hoeft Brusselmans echter niet te leren: “Het koertje is gebetonneerd.” De verhuizing zelf laat hij doen door een firma. “Het grootste onderdeel van de inboedel zijn mijn duizenden boeken. Ik heb ze al ingepakt.”

Geen jaloerse hond

Sinds de geboorte van zoontje Roman is Herman Brusselmans zijn huis nog niet uit geweest, op een bezoek aan Kind en Gezin, een verschijning bij De tafel van vier dinsdag en een lezing in Sint-Truiden donderdag na. “Ik zit de hele dag naar dat bazeke te kijken”, zegt hij.

En hoe zijn de nachten? “Goed. Roman huilt minder dan ik had verwacht. Lena moet natuurlijk enkele keren per nacht het bed uit om hem voeding te geven. Maar hij slaapt op twee meter van ons bed.”

Nog een meevaller is de reactie van Acquí. “Dat is onze Spaanse straathond – Acquí is Spaans voor hier. Sinds de dood van mijn vorige hond Eddy, begraven op Ibiza, maakt hij ook deel uit van ons gezin. Ik had gevreesd dat Acquí jaloers zou zijn op Roman maar het is net het omgekeerde. Hij is zelfs beschermend naar het baby’tje toe. Telkens als een bezoeker zich over de wieg wil buigen, komt hij ertussen staan.”

Brusselmans zegt dat hij door de geboorte van zijn kindje “een softie” is geworden. “Oké, dat was ik al. Maar zoiets verandert toch je kijk op het leven. Ook de verbintenis die je met je partner hebt, wordt plots toch verstevigd, vind ik.”

Of hij nog tijd en zin heeft om te schrijven? “Goesting, zeker. Maar ik ben nu toch wel meer in de weer met pampers en zo. En ik was nooit iemand die elke dag aan zijn bureau ging zitten om urenlang te schrijven.”

En lukt het afkicken van tabak een beetje? “Half-en-half. Ik ben nog niet helemaal gestopt met roken maar sinds de zwangerschap van Lena rook ik alleen nog buiten.”

Goed dat er een achterkoertje is, dan. “Eigenlijk wil ik helemaal stoppen met roken tegen de verhuizing. Maar ja, dat is natuurlijk al volgende week ...”