Leerkracht zijn is meer dan alleen maar eindtermen halen. Naast al die theoretische doelstellingen zitten er in elke klas leerlingen met elk hun eigen verhaal en problemen. Maar ook de leerkracht heeft een eigen verhaal. Met die insteek kruipen vijf Limburgse acteurs op het podium. Eind vorig jaar brachten ze het stuk al eens in het Cultureel Centrum van Hasselt voor studenten van de lerarenopleiding. Donderdag stonden de acteurs op het podium van de theaterzaal van de Provinciale Kunstschool Hasselt (PIKOH) voor een publiek van leerkrachten (in spe), pedagogen, ondersteuners en psychologen. Vorig jaar ging de opbrengst naar De Warmste Week, dit keer kozen de acteurs voor het jongerencollectief JEZ

Het idee voor het theaterstuk kwam van Marino Nevejans (19) uit Hasselt. En die is niet vreemd in het wereldje: op zijn 15de toerde hij al rond met een theatershow over mensen met sociale en mentale problemen in het kader van de Rode Neuzen Dag. “Vorig jaar vroeg de hogeschool PXL me om een stuk te maken over hoe leerkrachten het verschil kunnen maken”, vertelt Marino. “Daarover heb ik dan samengezeten met Bruno Souvereyens, de leerkracht die voor mij het verschil gemaakt heeft tijdens mijn middelbare schooltijd op PIKOH. We kwamen op het idee om leerlingen hun verhaal te laten vertellen. We regisseren het stuk nu ook samen.”

Kansen geven

Marino’s eigen schoolperiode verliep ook niet zonder slag of stoot. “Mijn thuissituatie was niet altijd even makkelijk”, vertelt de Hasselaar. “Ik kwam in een pleeggezin terecht. Op PIKOH hebben de leerkrachten voor mij echt het verschil gemaakt. Zoals Bruno, hij heeft mij enorm geholpen. Door er te zijn, door te vragen hoe het die dag met mij ging. Maar ook door mij mijn ding te laten doen en mij kansen te geven.”

“Zo kreeg ik de kans om theaterstukken te maken”, zegt Marino. “Zo heb ik ook dingen kunnen verwerken. Heel mijn opleiding lang werd ik geconfronteerd met mijn verleden, maar uiteindelijk heb ik daar iets positief van kunnen maken. Ik ben sterker en weerbaarder geworden. Dat is ook wat ik in het stuk wil tonen: hoe leerkrachten er voor leerlingen kunnen zijn. Ik ben intussen trouwens ook zelf voor leerkracht aan het studeren.”

Badeendje

Naast Marino, die de leerkracht speelt in het toneelstuk, brengen nog vier andere acteurs hun verhaal op de planken als ‘de leerlingen’. Onder hen Femke Boyen (21), die woordkunst en drama studeerde aan PIKOH. “Ik ben ondertussen al zes jaar chronisch ziek”, vertelt Femke. “Ik lijd aan functionele dyspepsie, wat betekent dat mijn maag en darmen niet goed werken. Daardoor lag ik maandenlang in het ziekenhuis en onderging ik tal van operaties. Ik heb heel veel lessen ingehaald vanop mijn ziekenhuisbed, ging vaak maar halve dagen naar school… Het was niet simpel, maar ik heb heel veel gehad aan de leerkrachten.”

Ook voor Femke was dat toevallig ook Bruno, die nu een grote rol speelt in het toneelstuk. “Vooral het luisterend oor deed me veel. Lessen inhalen, dat lukte me wel. Maar door mijn pijn miste ik veel sociale dingen en lieten leeftijdsgenoten mij vallen. Dan toch door iemand gehoord en gezien worden, deed mij veel. Door die ervaring besloot ik ook om zelf voor leerkracht te studeren. Tijdens mijn stage probeer ik vooral dat luisterend oor te bieden. Zo heb ik een badeendje in de klas. Wie het eendje bij zich neemt, kan over zijn gevoelens praten of een time-out nemen.”

Sondevoeding

Tijdens het toneelstuk is Femke ook te zien met een sonde. Een verhaallijn uit haar echte leven die ze graag deelt op het podium. “Sinds twee jaar heb ik een permanente sonde in mijn buik”, vertelt Femke. “Ik eet maar één keer per dag, voor de rest leef ik op sondevoeding. Dat vraagt vooral héél veel planning. Ik moet goed plannen wanneer ik eet, wanneer ik thuis moet zijn om mijn sondevoeding aan te hangen… Restaurantbezoekjes zijn lastig, maar ik doe ze nog wel. Ik wil vooral genieten.”

“Met het toneelstuk wil ik leerkrachten in de bloemetjes zetten. Hun job is pittig, heel pittig. En dat verdient lof”, vindt Femke. “Tegelijk wil ik ook mijn verhaal delen. Er zijn veel mensen met fysieke problemen waaraan je het op het eerste gezicht niet ziet. Maar ik wil ook tonen hoeveel veerkracht ik ondanks alles nog heb. Ik wil dingen blijven doen, wil blijven leven en dromen.”