“Ik ben inderdaad in goeie doen, maar dat is iedereen in onze ploeg hé. Kijk naar Olav (Kooij, red.). Dat is zogezegd een sprinter, maar die reed sneller de Kemmelberg op als mij de laatste keer. de aanval van Wout en Christophe? Toen Wout aanzette dacht ik dat het veel te snel was, dat niemand zou kunnen volgen. Waar rijden ze naartoe, dacht ik, want het was nog heel ver. Ja, blijkbaar naar Wevelgem. Het plan was eigenlijk dat Wout op de laatste passage over de Kemmel zou gaan, maar ik wist dat hij ging aanvallen toen hij vroeg of er nog iemand voorop was.”

“Dit is supermooi hé. Dat Wout dan nog de zege aan Christophe geeft… Ik had het niet gedacht, maar het is een heel mooi gebaar. Christophe zal het ook wel verdiend hebben onderweg. Dit kan ook zeker geen kwaad dat hij wint hé. Zondag wil Wout er staan, dan helpt dit wel.”

Na de finish zorgde Van Hooijdonck overigens voor een prachtig moment. Hij knuffelde de twee tenoren en vroeg: “Wie heeft er nu eigenlijk gewonnen?” Waarop Van Aert naar Laporte wees.

Kooij: “Die zien we niet meer terug”

“Het was een lastige koers, maar dat wisten we in deze omstandigheden”, stelde Kooij na afloop. “Iedereen weet dat het bij de heuvelzone gaat gebeuren en daar rijden dan de twee sterksten weg. Gelukkig waren er dat van onze ploeg. Het is niet voor het eerst dat ze eerste en tweede worden. Wat dat betreft, verbaast me dat ook niets. Al blijft het wel altijd bijzonder hoe ze dat klaarspelen. Toen ze wegreden, dacht ik: ‘Die zien we niet meer terug.’ Zelf houd ik een goed gevoel over aan deze koers. Dat ga ik zeker meenemen naar de toekomst.”