Vijftien jaar geleden stortte haar wereld in. Haar man, van wie ze zou scheiden, vermoordde haar kinderen Sebastiaan (3) en Hannelore (6). Daarna stapte hij zelf uit het leven. Sindsdien is het voor Sylvia Voorspools vooral “overleven”, zegt ze. Maar ze krijgt daarbij de steun van een heleboel vriendjes van haar kinderen die intussen jongvolwassenen zijn geworden. “Het gaat intens zijn, maar mij ook veel deugd doen.”