Studenten vinden elkaar niet alleen tijdens een avondje ad fundums drinken, er zijn er ook die gewoon een betere plek van deze wereld willen maken, zoals Elena-Mari. De 19-jarige Hechtelse is lid van KULMUN, een studentenvereniging van de KU Leuven met 54 leden die debatteren over wereldproblemen en er oplossingen voor zoeken volgens de regels van de Verenigde Naties. “Er zijn MUN’s over de hele wereld die geregeld conferenties organiseren”, legt de tweedejaarsstudent psychologie uit. “Die van de Amerikaanse Harvard University is met zo’n 2.000 deelnemers uit 110 landen de grootste en meest prestigieuze en wordt daarom dan ook de Olympische Spelen van de diplomatie genoemd.”

Trojaanse oorlog

Dit jaar vond de Harvard WorldMUN plaats in Parijs. Elena-Mari maakte er deel uit van een kleine Belgische delegatie. De conferentie is opgedeeld in meerdere comités volgens verschillende topics: wereldgezondheid, de positie van de vrouw, internationaal recht... De Hechtelse vertegenwoordigde ons land in een wel heel apart comité. Ze belandde er midden in de… Trojaanse oorlog.

“Ik zat in een crisiscomité waarbij je de gebeurtenissen in real time kan beïnvloeden. Dat kan gebeuren in al dan niet fictieve context, in dit geval de Trojaanse oorlog”, legt Elena-Mari uit. “Tijdens het debat waren wij de goden die de loop van de oorlog konden bepalen. Wij mochten dan doorgeven wat we wilden zien gebeuren. Het debat had één centrale vraag: mogen wij als goden interfereren in het leven van de mensen? En zo kwam het tot een discussie tussen de goden die daar absoluut voor waren en de goden die dat onmenselijk vonden. Mijn pleidooi - ik was de muzen, de godinnen van muziek kunst en wetenschappen - zat ergens tussen de twee: wij mogen als goden wel tussenkomen, zolang het geen slechte uitkomst heeft voor de mensen.” In drie dagen, zo’n 15 uur debat in totaal, slaagde Elena-Mari er met enkele andere goden in om bijvoorbeeld Mount Olympus om te toveren tot Mount Democracy.

Diplomacy Award

De pleidooien van Elena-Mari maakten zoveel indruk op de jury dat ze de Diplomacy Award won. “Dat is de hoogste prijs die je kan winnen. Volgens de motivatie van de jury waren mijn speeches heel goed, heb ik mijn tijd goed gebruikt en kon ik goed uitleggen waar ik naartoe wilde. En ze prezen mijn invloed op de richting die het comité uitging. Ook mijn voorstellen tot interventie vonden ze goed uitgelegd, er zat een duidelijk plan achter. Meer dan de inhoud is het belangrijk op welke manier je debatteert.”

Dat debat moet gebeuren volgens bepaalde regels. “Het komt erop neer dat het altijd beschaafd moet blijven”, legt Elena-Mari uit. “Je mag niet zomaar spreken als je daar zin in hebt, je moet elkaar respecteren, naar elkaar luisteren. Roepen en schelden zijn uit den boze. Daar kunnen onze politici nog iets van leren. Als ik zie hoe die soms tegen elkaar staan te roepen… Als wij zo zouden debatteren, krijgen we een week lang niks klaar.”

Grote mond

Toch opvallend, een 19-jarige die gepassioneerd is door debatteren. “Voor mij niet”, zegt Elena-Mari. “Al heel mijn leven zeggen mensen me dat ik niet op mijn mondje gevallen ben en dat ik een duidelijke mening heb. In het middelbaar was ik ook altijd het meisje dat de leerkracht durfde tegenspreken, maar altijd respectvol en met rationele argumenten. Toen ik hoorde over KULMUN wist ik: dit is iets voor mij, dit wil ik doen. Het is de beste keuze die ik de laatste jaren gemaakt heb. En neen, het is niet de bedoeling dat ik in de politiek ga.” (lacht)