Met het succes van het VTM-programma Liefde voor Muziek nog vers in het geheugen kijkt Stef Bos bijzonder uit naar zijn show in Hasselt, want het wordt iets speciaals. “Ik heb een tourneetje achter de rug waarin ik me liet begeleiden door enkel een gitarist, maar deze keer kom ik met de hele band met wie ik de plaat heb opgenomen”, vertelt hij. “Met Evert Verhees, Marc Bonne, Bart Van Caenegem en Tom Vanstiphout. Een wonder dat ik hen bij elkaar heb kunnen krijgen, want Evert speelt bij Julien Clerc, Tom bij Roxy Music en ga zo maar door.”

LEES OOK. Stef Bos wezenlijk veranderd door ernstig ongeluk van kinderen: “Hele nacht hield ik zijn hand vast”

Is er bij jou nog sprake van nervositeit voor je op moet?

“Zelden, maar nu ik met deze band aan het repeteren ben, betrap ik me er soms toch op.”

Kalmte is ondertussen jouw handelsmerk. Waar kan je je nog druk om maken?

“Om de wereld om ons heen. We zijn met z’n allen de weg kwijt en dat ligt niet alleen aan corona. We hebben alles, maar toch zijn we ongelukkig. Hoe snel mensen kunnen ontploffen tegenwoordig! We moeten onszelf leren zien in het groter geheel. Mijn liedjes Papa en Is Dit Nu Later kunnen daarbij helpen, dat verklaart volgens mij waarom ze nog steeds zo populair zijn.”

“Mijn kinderen gaan zowel in Wachtebeke als Kaapstad naar school, dat betekent dus elk jaar dubbele examens”

Stef Bos

Gevraagd naar waar jij trots op bent, antwoordde je ooit: “Dat mijn kinderen zich staande houden in twee continenten.” Daarmee bedoel je dat je met je gezin deels in Wachtebeke, deels in Kaapstad woont. Hoe speel je dat praktisch klaar?

“Dat weet ik eigenlijk nog steeds niet. (lacht) Als je erin slaagt het als een avontuur te zien, dan wordt het dat ook. Zie je het als een probleem, dan héb je een probleem. Waar het ons om gaat, is dat de kinderen de cultuur en de taal van hun twee ouders in zich opnemen: het Nederlands van mij en het Afrikaans van Varenka (Paschke, zijn echtgenote, nvdr.). Dat houdt in dat we drie, vier keer per jaar van stek wisselen en dus ook dat de kinderen telkens moeten switchen van school. Voor hen betekent dat dus elk jaar dubbele examens. Maar dat reizen word je gewoon, hoor. Als ik in Zuid-Afrika of Namibië ga spelen, moet ik ook telkens het vliegtuig nemen.”

(lees verder onder de foto)

Als je maar op tijd in Hasselt bent, is het goed.

(lacht) “Hier hebben we rust, in Kaapstad zitten we in een andere, vaak gewelddadige en corrupte werkelijkheid waarin de mensen op straat liggen te verkommeren. Het goeie aan Kaapstad is dat de mensen er elkaar helpen, terwijl wij hier opgesloten zitten in onze smartphones. Ik ken alle daklozen in mijn straat, zij zijn mijn security. Als er iets vreemds gebeurt, laten ze het me meteen weten. Ik ken dus al hun verhalen en dat worden dan soms liedjes.”

Wil je hen niet helpen?

“Ze komen niet bedelen, maar ze weten dat ik voor hen klaar sta wanneer het nodig is. Mijn song Ek En My Bottel gaat over één van hen. Een gedeelte van de auteursrechten van dat nummer heb ik aan de man in kwestie geschonken. Hij heeft de song dan wel niet geschreven, maar hij heeft het verhaal wel gemaakt. Ik doe liever zoiets dan een benefietshow te geven voor een ngo.”

Stef Bos, Trixxo Theater (3/6) om 20 uur. Info en tickets: www.trixxo-theater.be