BR>

Danny Van Bael trok dertig jaar geleden van Booischot naar Brussel. Hij was actief in de duivensport en nam in Anderlecht een zaak over in duivenklokken. Al snel bleek dat er vraag was naar eremetaal voor prijsbeesten. Danny begon trofeeën te maken. Vandaag werkt er acht man in zijn bedrijf en gaan er jaarlijks 100.000 trofeeën de deur uit. De opvallendste: de Gouden Schoen.

«Ik kijk er elk jaar naar uit», zegt Danny. «Ik heb een klein beetje heimwee naar vroeger toen het allemaal wat intiemer was, maar het blijven telkens weer onvergetelijke avonden.»

Een mooi bewijs daarvan hangt tegen de muur. Dochter Michèle Van Bael poseert fier met Branko Strupar en zijn Gouden Schoen. «

Ochottekes

, zo hebben we hier veel foto's hoor. In het magazijn heb ik er zelfs hangen van monumenten als Pele en Cassius Clay.

(fier)

Allemaal met een trofee van ons, hé.»

De Gouden Schoen die u woensdagavond tijdens de televisie-uitzending te zien krijgt, is niet de schoen die uiteindelijk op de schoorsteenmantel van Lorenzo Staelens of Jan Koller belandt. «Dat is gewoon een exemplaar dat we jaarlijks gebruiken voor de uitreiking», vertelt Christine, Danny's echtgenote. «Het is de bedoeling dat de speler hem 's avonds nog teruggeeft en in de loop van de week één van zijn eigen schoenen binnenbrengt om te laten vergulden.»

De schoen die voor de uitzending gebruikt wordt, was nochtans in eerste instantie wel degelijk voor een winnaar. «Het was die van Michel Preud'homme», herinnert Danny zich. «Zijn tweede. Uiteraard wilde hij een linkse laten vergulden omdat hij al een rechtse had. Maar zijn vrouw had zich van schoen vergist en dus hebben we een tweede moeten maken. De foute komt nu goed van pas tijdens de uitreiking.»

Over het procédé van het vergulden willen Danny en Christine niets kwijt. «Bedrijfsgeheim, meneer, dat moet u begrijpen.»

We vernemen wel nog dat het om 24-karaat gaat en dat een doorsnee Gouden Schoen 30.000

lappen

waard is. «Het ligt er natuurlijk aan», zegt Danny. «Voor een grotere voet heb je meer goud nodig en komt het prijskaartje hoger te liggen. Met andere woorden: als Jan Koller wint met zijn schepen van voeten, gaan de organisatoren nog even schrikken van de factuur

(lacht)

.»

Wie moet hem volgens de maker zelve winnen? «Oh,

de Lorre

mag winnen voor mij. Al vind ik dat hij zich enkele jaren geleden een slecht verliezer heeft getoond. Luc Nilis heeft er ook eens naast gepakt. Die begon te huilen, dat vond ik veel mooier dan wat Lorenzo destijds allemaal uitkraamde.»

De Gouden Schoen aller tijden is, wat Danny betreft, voor Lei Clijsters. «Hij kreeg zijn Gouden Schoen een dag voor ik een keeloperatie moest ondergaan. Op de receptie achteraf hebben we even gebabbeld. Twee weken later heeft Lei me gebeld om te vragen hoe het met mijn keel was. En toen hij in 1986 met de nationale ploeg in Mexico aan het werk was, heeft ie me een kaartje gestuurd. Grote klasse, die kerel.»